Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων ΕκκλησίαςΘαυμαστή διάσωση Οσίου Λευΐτου π. Δημητρίου Γκαγκαστάθη από τον Ταξιάρχη Μιχαήλ κοιμηθέντος στις 29 Ιανουαρίου 1975
Ο αοίδιμος και χαριτωμένος ιερεύς του
Θεού του Υψίστου, το σέμνωμα της ιερωσύνης, της απλανούς ποδηγεσίας των
πιστών και της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο πολύτεκνος, αγαθός και απλοικός
λευΐτης του Πλατάνου (Βάνιας) των Τρικάλων, αγαπούσε και έτρεφε
ιδιαίτερη ευλάβεια στον Ταξιάρχη μας Μιχαήλ.
Ο
Παπα-Δημήτρης δεν ήταν κάτοχος της σοφίας του κόσμου. Με δυσκολίες
τελείωσε το δημοτικό στο χωριό του. Ήταν βοσκός προβάτων και αξιώθηκε να
γίνει και βοσκός ψυχών. Από μικρός είχε πλήρη επικοινωνία με τον Χριστό
μας μέσα από την γλυκύτητα της προσευχής, είχε μνήμη θανάτου και πόθο
εκκλησιαστικής ζωής. Όταν έκλεινε τα πρόβατα στην στάνη πήγαινε με
δάκρυα κατ’ ευθείαν στην Εκκλησία του χωριού του, στους αγαπημένους του
Ταξιάρχες, για να ζητήσει την χάρη τους, να τους διακονήσει, να τους
νοιώσει κοντά του. Όταν δον κατορθωνε να το κάνει, για κάποιους λόγους
που ήταν πέρα από τις δυνάμεις του, γονάτιζε εκεί που ήταν στα βουνά και
έκλαιγε, ζητώντας το έλεος του Θεού και συγγνώμη, γιατί βρισκόταν
μακριά από τον οίκο Του. Διάβαζε με πολλή κατάνυξη βίους Αγίων και τους
αισθανόταν φύλακες, ευεργέτες και προστάτες, τους ένοιωθε δίπλα του.
Είχε ζωντανή την αίσθηση της παρουσίας τους. Φεύγοντας κάθε πρωΐ για να
φυλάξει τα πρόβατα, περνούσε πρώτα από τους Ταξιάρχες, τον κοντινό στο
σπίτι του Ναό τους με τις κατανυκτικές τοιχογραφίες του 1600, για να
τους χαιρετήσει, να τους πεί «καλημέρα».