<<Ο Ευάγγελος Κοκκόλης, είχε με τον αδελφόν του Παναγάκη εμπόριον αλεύρων εις την οδόν Σιτεμπόρων, και δεν επίστευε γενικά όσα ελέγοντο διά την αγιότητα του παπά-Παναγή του Μπασιά, όσον και αν προσπαθούσε ο πάππος μου Διονυσάκης Ραζής, Διευθυντής εκπαιδευτηρίου, να τον πείσει.
Μίαν ημέραν υπό ραγδαίαν βροχήν, ο παπά-Παναγής έμενε ακουμπισμένος εις τον τοίχον του μαγαζιού του Ευαγγέλου, αντί να εισέλθη μέσα και να αποφύγη την δυνατήν βροχήν.
Αφού εσταμάτησε η βροχή, ο παπά-Παναγής εμπήκε στο μαγαζί και επήγε κατ’ ευθείαν εις το ταμείον όπου εκάθητο ο Ευάγγελος Κοκκόλης. Ο Ευάγγελος Κοκκόλης, βλέποντας τον παπά-Παναγή ώρες ολόκληρες να βρέχεται έξω, εκ περιεργείας τον έπιασε εις την πλάτην και τα μανίκια και έκπληκτος διεπίστωσε ότι, ήτο κατάστεγνος!!
Κλίνει το ταμείον, αφήνει το μαγαζί εις τον υπάλληλον και τρέχει να εύρη εις το σπίτι τον γέρο-Διονυσάκην. Του φωνάζει ανεβαίνοντας λαχανιασμένος την σκάλα: «Τ ο ν έ π ι α κ α! Τ ο ν έ π ι α κ α!».
Ο πάππος μου του λέγει:
«Τί σου συμβαίνει; Ποιόν έπιασες;».
Και ο Ευάγγελος, απαντά:
«Τον παπά-Παναγή τον Μπασιά, και ήτο στεγνός…»!!
Και διηγείται τα ανωτέρω αναφερόμενα>>!!
