(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Ο άγιος Ιερομάρτυρας Τιμόθεος Επίσκοπος Προύσας άκμασε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη, δηλαδή τον 4ο αιώνα.
Ο άγιος είχε δύναμη και χάρη από τον Θεό με την οποία έκανε διάφορα θαύματα. Ανάμεσα σ’ αυτά θανάτωσε και έναν δράκο ο οποίος κατοικούσε σε ένα σπήλαιο κοντά σε δημόσιο δρόμο.
Η σπηλιά αυτή βρισκόταν ανάμεσα στα θερμά νερά της Προύσας, όπου ήταν φυτεμένο ένα κυπαρίσσι πάρα πολύ ωραίο.
Ο δράκος, λοιπόν, είχε μέσα του την κακία του ανθρωποκτόνου δράκοντα διαβόλου και μόνο με το φύσημά του φαρμάκωνε τόσο ανθρώπους που περνούσαν από εκείνον τον τόπο όσο και ζώα.
Για τον λόγο αυτό ο δρόμος μεταξύ Προύσας και θερμών νερών έγινε αδιάβατος, γιατί κανένας δεν τολμούσε να περάσει από εκεί.
Κάποτε, μια χριστιανή βασίλισσα η οποία κατοικούσε στην Απολλωνίδα που βρίσκεται στην Βιθυνία επισκέφτηκε την Προύσα. Όταν το έμαθαν οι κάτοικοι από τα κοντινά μέρη θέλησαν να της στείλουν κάποιες ιερές ευλογίες ως δώρα.
Τα δώρα αυτά τα έβαλαν μέσα σε ένα ιερό κάλυμμα και τα έστειλαν στην βασίλισσα μέσω του αγίου Τιμοθέου. Ενώ ο άγιος έφτασε κοντά στο μεγαλοπρεπές κυπαρίσσι που βρισκόταν η σπηλιά του δράκου, το θηρίο βγήκε από το κατάλυμά του και όρμηξε κατεπάνω του.
Την ίδια στιγμή ο Επίσκοπος έβγαλε τις ευλογίες από το ιερό κάλυμμα και τις έβαλε στην άκρα του πανωφορέματος του. Το ιερό κάλυμμα το τύλιξε, το έσφιξε και το εκσφενδόνισε εναντίον του δράκου τον οποίο τον άφησε ακίνητο και προχώρησε!
Όταν παρέδωσε τα δώρα στην βασίλισσα και επέστρεφε, βρήκε τον δράκο νεκρό και δόξασε τον Θεό. Το ιερό κάλυμμα που πέταξε εναντίον του το μάζεψε και το πήγε στην Μητρόπολη.
Το θαύμα αυτό ακούστηκε παντού, διότι οι άνθρωποι σέβονταν τον Επίσκοπο Προύσας Τιμόθεο ως φίλο και άνθρωπο του Θεού.
Όταν ο αυτοκράτορας Ιουλιανός έμαθε για το θαύμα αυτό, όπως και γι’ άλλα που έκανε ο άγιος, έστειλε κάποιον δικό του άνθρωπο με σκοπό να πιέσει τον Επίσκοπο να αρνηθεί τον Χριστό.
Και βέβαια, αυτός δεν τον αρνήθηκε, αλλά τον ομολόγησε ως αληθινό Θεό.
Για τον λόγο αυτό ο Επίσκοπος Προύσας Τιμόθεος αποκεφαλίστηκε και έλαβε τον στέφανο του μαρτυρίου.
Διασκευή από τον «Μεγάλο Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», μήνας Ιούνιος, τόμος στ’.
