Ο Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής - Ιερό Παρεκκλήσιο Αγίου Αμφιλοχίου του εν Πάτμω στον Ιερό μας Ναό, έργο αγιογράφου Νικολάου Βλαχάκη. |
Παράδωσε τον εαυτό σου ολόκληρο στην προστασία και σκέπη της Παναγίας.
Την φιλοξενία παιδί μου να την αγαπάς γιατί αυτή είναι που ανοίγει τις πύλες του Παραδείσου. Με αυτή φιλοξενείς κι’ Αγγέλους «Ξένους ξένιζε ίνα μή τω Θεώ ξένη γένη».
Μην τρέχετε στα ψαλτήρια και στους ύμνους, πολύ με λυπεί αυτό το πράγμα. Πιο σιγά ψάλλετε για να συμμετέχει ο νούς και η καρδιά σας σε ό’τι λέτε. Εγώ θα ήθελα να κλαίτε όταν ψάλλετε, αλλά αυτό για σας... Να δώ πότε θα μάθετε να κλαίτε. Οι παλιοί Μοναχοί κρατούσαν πάντοτε μαντήλια στις ακολουθίες.
Οι Άγιοι Πατέρες υπετάσσοντο με απλότητα σαν μικρά παιδιά ό’τι τους έστελνε ο Θεός, «Έτσι το θέλεις, ας γίνει το θέλημά σου».
Η φιλοξενία.... η μεγαλύτερη των αρετών. Επισύρει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Στο πρόσωπο κάθε ξένου, παιδί μου, βλέπω τον ίδιο το Χριστό.
Η θλίψη είναι ευάρεστη στο Θεό εφ’όσον δε μας αφαιρεί το θάρρος ν’αγωνιζόμαστε.
Είναι απαραίτητο και συμφέρον να γίνεται κατά περιόδους μια γενική αυτοεξομολόγηση (μνήμη όλων των προτέρων αμαρτημάτων). Το έκαναν και οι Άγιοι.
Χρειάζεται καλλιέργεια για να έχουμε την αγάπη προς όλους με το μέτρο που θέλει ο Χριστός.
Όλα τα ζητήματά σου να τ’αφήσεις στα χέρια του Θεού. Ό’τι θέλεις να το ζητάς σαν το παιδί απο τον πατέρα του.
Η ευχή είναι δωρεά του Θεού. Να ζητάς πάντα με ελπίδα.
Δε θα μας σώσουν, αδελφή μου τα έργα μας, αλλά το άπειρο έλεος του Θεού. Απόκτησε θάρρος και υπομονή στον αγώνα σου.
Σε φθονεί ο Σατανάς παιδί μου, γιατι άφησες τον κόσμο με τις κοσμικές τιμές και δόξες και ήρθες εδώ με τη θέλησή σου, στο στάδιο που θα μας υποτιμήσουν, θα μας περιφρονήσουν πολλοί....