(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Ερώτηση προς τον Γέροντα Αρσένιο Σπηλαιώτη συνασκητή του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή:
– Παππού, όταν υπηρετούμε στο διακόνημα, πρέπει να λέμε και την ευχήν;
– Βεβαίως· η ευχή δεν πρέπει να σταματά.
– Προσπαθούμε να λέμε συνέχεια την ευχήν, αλλά ο νους μας περισπάται.
– Όταν λέμε την ευχήν όσο μπορούμε, ζορίζουμε και το μυαλό να καταλαβαίνουμε τι λέμε. Αυτό όμως για να το πετύχουμε θέλει πολλήν βίαν. Όμως όταν δουλεύης, λέγε συνέχεια με το στόμα «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Ο νους σίγουρα φεύγει· πάει στην δουλειά· ταξιδεύει εδώ η εκεί όμως το αυτί ακούει κάτι πιάνει· και σιγά – σιγά το κατεβάζει στην καρδιάν. Αλλά και να μην καταλαβαίνεις εσύ την ευχήν, όμως ο σατανάς καταλαβαίνει πολύ καλά και τρέμει μόνο που ακούει τ’ όνομα του Χριστού.
Εχθές μου λέγει ο μάγειρας: «Ευλόγησον, μού κόλλησεν το φαΐ». «Σίγουρα είχες μέσα σου κάποιον κακόν λογισμόν», του απαντώ. «Δεν θυμάμαι, Γέροντα». Τότε λέω: «Ο νους σου κάπου ρέμβαζε και ευχήν γιόκ» (δεν έλεγες). «Μα έχουν αυτά σχέσιν;». «Και μεγάλην σχέσιν· παρατήρησε να δης, όσες φορές λες συνέχεια ευχήν, αν σου κολλήσει ποτέ φαγητό, και να δης και τι γλυκά φαγητα θα κάμνης!».
Ο Γέροντάς μας (Ιωσήφ) συνήθιζε να μας μαγειρεύη. Τον έβλεπα όσην ώραν μαγείρευε, τα μάτια του δεν στέγνωναν από τα δάκρυα. Εκείνην την ώραν που βρισκόταν ο νους του; Και να ’ξερες τι νόστιμα φαγητά έφτιαχνε! Μέχρι σε πανηγύρια τα καλύβια τον καλούσαν να τους μαγειρεύη.
Λέγοντας αυτά ο παππούς γυρνά λίγο πειρακτικά στον μάγειρα και λέει: «Ναι, άλλα ο π… δεν λέει την ευχή για να μη του κολλήση το φαΐ». Εμείς φυσικά γελάσαμε· ήταν και εύθυμος ο παππούς.
Εφύγαμε χαρούμενοι αλλά στον μάγειραν τυπώθηκαν βαθειά μέσα του τα λόγια: «Όσην ώραν μαγείρευε ο Γέροντας δεν στέγνωναν τα μάτια του. Πού άραγε να ‘ταν ο νους του»;
Απόσπασμα από το βιβλίο του Μοναχού Ιωσήφ Διονυσιάτη «Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης (1886-1983), Συνασκητής Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού».
