ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ «ΙΕΡΑΡΧΙΑ»

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ «ΙΕΡΑΡΧΙΑ»

Το Γραφείο Τύπου της Ρωμαιοκαθολικής «Ιεραρχίας» της Ελλάδος, που είναι υπηρεσία της Γραμματείας της «Συνόδου των Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων» εξέδωσε την 12/7/2021 Ανακοίνωση για το κείμενό μας «ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ Ο κ. ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ (ΜΠΕΡΓΚΟΛΙΟ) ΣΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ;».

Παρ’ ότι οι ίδιοι δηλώνουν ότι δεν είναι «διαθέσιμοι να ανοίξουν διάλογο μαζί» μου, με υποχρεώνουν με το Ανακοινωθέν τους να απαντήσω στους αγαπητούς συνέλληνες Παπικούς, που πρόδηλα αγνοούν ότι Σύνοδο έχομε, όταν είμεθα εν τη Οδώ που είναι ο Χριστός που διεκήρυξε «εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή» (Ιω. 14, 6) και επομένως δίχα ουσιώδους μετανοίας δεν θα μπορέσουν ποτέ να συγκροτήσουν νόμιμη κανονική Σύνοδο κατά την Εκκλησιαστική έννοια, διότι δεν είναι με τον Χριστό, έστω και αν το διακηρύσσουν ή το νομίζουν, διότι αυτό αποδεικνύεται από την έλλειψη της θείας Χάριτος στην θρησκευτική κοινωνία τους. Τα «Μυστήριά» τους είναι ανυπόστατα και δεν αποτελούν αγωγούς των Ακτίστων Θείων ενεργειών, επειδή καθυβρίζουν τις Άκτιστες Θείες ενέργειες, ως δήθεν κτιστές. Από κτιστά πράγματα δεν μπορεί να προκύψη σωτηρία, θεοκοινωνία και αλληλοπεριχώρησις του Θεού με τον άνθρωπο και επομένως ο Κυριακός λόγος, «και μονήν παρ’αυτώ ποιήσομεν.» (Ιω. 14, 23) (ο Τριαδικός Θεός) είναι αλυσιτελής, ούτε βέβαια δύνανται να αποβούν οι κτιστοί άνθρωποι κατά χάριν, ως ο θείος Πέτρος είπε στην Καθολική επιστολή του «Θείας κοινωνοί φύσεως». (Β΄ Πετρ. Α,4).

Απευθυνόμενος λοιπόν στους αγαπητούς συνέλληνες Παπικούς της Ρωμαιοκαθολικής «Ιεραρχίας» με πολλή αγάπη και σεβασμό τους υποβάλλω τα προκύπτοντα εκ του κειμένου των ουσιώδη θέματα. Με κατηγορείτε αγαπητοί ότι «άδραξα την ευκαιρία για την κορυφή της επικαιρότητας» αλλά παραθεωρείτε ότι δεν υφίσταται τέτοια ανάγκη διότι το άπειρο έλεος του Κυρίου μου, με κατέστησε, ανάξιον όντα, Μητροπολίτη της μεγαλωνύμου Μητροπόλεως Πειραιώς, απεχούσης 5 χιλιόμετρα εκ του κέντρου της Πρωτευούσης. Συνεπώς δεν «άδραξα καμμία ευκαιρία» αλλά ως υπεύθυνος Επίσκοπος της Εκκλησίας του Χριστού, οφείλω να υπερασπίζομαι την Αλήθεια-Χριστό, την μαρτυρική Ορθοδοξία και τον λαό του Θεού από την στρέβλωση του λαικού Οικουμενισμού που προωθείται γεωπολιτικώς και παντοιοτρόπως. Η περιοδεία του πατρωνός Σας κ. Μπεργκόλιο στην Ορθόδοξη Ελλάδα, αυτόν τον στόχο έχει, την προώθηση του λαικού Οικουμενισμού και την άμβλυνση της Ορθοδόξου αυτοσυνειδησίας, που αποτελεί τον κύριο στόχο μετά την 40ετή αποτυχία υπαιτιότητί Σας του λεγομένου θεολογικού διαλόγου. Γι’αυτό ζητείται επιμόνως και η συναίνεσις της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος. Με κατηγορείτε ότι «διαλέγομαι με τον εαυτόν μου ως μη ακούων». Ασφαλώς γνωρίζετε ότι σε κάθε άνθρωπο υφίσταται ανάγκη εσωτερικού διαλόγου της ψυχής με τον Θεόν της και αυτομεμψίας που προϋποθέτει διάλογο με τον εαυτό μας. Να αποδεχθώ όμως την αιτίασίν Σας με την οποίαν με καλείτε τεχνηέντως να Σας ακούω. Όμως να ακούσω τι από Εσάς, που δεν έχω ήδη ακούσει; Τα αποδεδειγμένα κριτικώς και επιστημονικώς ψεύδη περί του δήθεν Πετρείου δόγματος; Να αποδεχθώ τα πλαστογραφημένα κείμενα της ψευδοκωνσταντίνειας δωρεάς, της ψευδοπιπίνιας δωρεάς, των ψευδοισιδωρίων διατάξεων και των ψευδοκλημεντίων; Τι να ακούσω την  αποκατάσταση στο αποστολικό αξίωμα του εκπεσόντος μαθητού Πέτρου σαν δήθεν ανάληψη παγκόσμιας εξουσίας όταν ο αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς της τρισσής ερωτήσεως προς τον εκπεσόντα μαθητή, Ευαγγελιστής Ιωάννης, σαφέστατα μας ενημερώνει ότι «ελυπήθη ο Πέτρος ακούσας το τρίτονφιλείς με» διότι κατενόησε την ανάγκη της τρισσής ερωτήσεως υπό του Κυρίου. Όπως τρισσώς τον αρνήθηκε και εξέπεσε του Αποστολικού αξιώματος κατά την  διακήρυξη του Αγγέλου: «Είπατε τοις μαθηταίς αυτού και τω Πέτρω» (Μαρ. 16, 7) έτσι τρισσώς ερωτάται και αποκαθίσταται ως μαθητής, όχι ως αναλαμβάνων παγκόσμια εξουσία, γιατί το «δεσμείν και λύειν» ο Δομήτωρ της Εκκλησίας Κύριος το έδωκε εις πάντας τους μαθητάς «λάβετε Πνεύμα Άγιον· αν τινων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς, αν τινων κρατήτε, κεκράτηνται.» (Ιω. 20,22-23).

Τι να ακούσω λοιπόν, αγαπητοί, τας αιρέσεις περί εκπορεύσεως εκ του Υιού του Αγίου Πνεύματος που προσβάλλει την Τριαδολογία και τα υποστατικά ιδιώματα των τριών Θείων Προσώπων, περί της κτιστής χάριτος, που προσβάλλει την δυνατότητα κατά χάριν θεώσεως του ανθρωπίνου προσώπου, περί του ανυπάρκτου καθαρτηρίου πυρός, που είναι αμάρτυρον στην Πατερική Γραμματεία των χιλίων χρόνων, περί ικανοποιήσεως της Θείας δικαιοσύνης που εισάγει τον δικανισμό στην σχέση Θεού-κόσμου, περί δήθεν άκρου και αλαθήτου Αρχιερέως εκ του οποίου πηγάζει δήθεν η Ιερωσύνη, όταν στα 1000 χρόνια της κοινής Πενταρχίας, η παλαιά Ρώμη ήτο «προκαθημένη της αγάπης» με πρεσβεία τιμής και μόνο διά το είναι αυτήν Πρωτεύουσαν. «Και γαρ τω θρόνω της πρεσβυτέρας Ρώμης διά το βασιλεύειν την πόλιν εκείνην οι Πατέρες εικότως αποδεδώκασι τα πρεσβεία» (ΚΗ΄ Κανών Δ΄ Οικουμ. Συνόδου, ΛΣΤ΄ Κανών ΣΤ΄ Οικουμ. Συνόδου) και όταν ο Μ. Κωνσταντίνος μετέφερε την πρωτεύουσα του Ρωμαικού Κράτους στην Κωνσταντινούπολη, την Νέαν Ρώμην απέκτησε και αυτή πρεσβεία τιμής μετά τον της Ρώμης Επίσκοπον «διά το είναι αυτήν Νέαν Ρώμην» (Γ΄ Κανών Β΄ Οικουμ. Συνόδου). Τι να ακούσω λοιπόν αγαπητοί που δεν έχω ήδη ακούσει; Την εμμονή Σας στην αλλοίωση της αποστολικοπαραδότου πίστεως των 1000 πρώτων χρόνων της κοινής μας πορείας; Στο ότι χαίρεσθε να ομολογήτε ότι «Υιοί εστέ των φονευσάντων τους Αγίους του Θεού» (Ματθ. 23, 31) όταν αγιοποιήσατε τον στυγνό δολοφόνο και καταδικασμένο διεθνώς εγκληματία Αλουίσιο Στέπινατς, ηθικό αυτουργό 880.000 δολοφονιών και τόσους άλλους παπικούς δολοφόνους και εγκληματίες της λεγομένης Ιεράς Εξετάσεως, την οποίαν ουδέποτε απεκηρύξατε παρ’ ότι ευτέλισε το Ευαγγελικό μήνυμα, που πορφύρωσαν την γη με το αίμα των μαρτύρων και αγίων και ηρώων της αμωμήτου πίστεως; Να γιατί η Κυρία Θεοτόκος η υπερύμνητος και πανακήρατη Δέσποινα του κόσμου δεν συγκινείται από τα αγάλματα που της έχετε, ούτε από τα προσκυνήματά Σας, αλλά Σας απεκάλεσε «εχθρούς του Υιού Της» στον ασκητή, ολίγον προ του μαρτυρίου διά πυράς των οσιάθλων Πατέρων της Μονής Ζωγράφου. Να γιατί ο ιερός Σπυρίδων ανετίναξε την ακρόπολιν της Κερκύρας και τον Ενετό ηγεμόνα Ανδρέα Πιζάνι την 12/11/1716 όταν απεπειράθη να πήξη αλτάριον εντός του πανιέρου Ναού Του.

Με κατηγορείτε ότι κατατροπώνω «φανταστικούς εχθρούς» της Ορθοδοξίας. Μπορείτε να μας πήτε αγαπητοί ποια είναι η εθνικότητα και η ιδιότητα του κ. Εμμανουήλ Νιν, του φερομένου ως «Επισκόπου Καρακοβίας» των «Ελληνορύθμων Καθολικών της Ελλάδος». Ο άνθρωπος αυτός είναι ή δεν είναι Ισπανός, ήταν ή δεν ήταν Βενεδικτίνος Ρωμαιοκαθολικός «ιερέας»; Πως λοιπόν τον ενδύσατε εν μια νυκτί με ενδύματα Ορθοδόξου Επισκόπου, με μανδύα, μήτρα, ράβδο, ωμοφόριο και τον ενθρονίσατε εν μέση Αθήνα στην οδό Αχαρνών, σε ένα ψευδεπίγραφο δήθεν Ορθόδοξο Ναό, που ομοιάζει με Ναό Ορθοδόξων ενώ είναι Ναός Παπικών; Γιατί το κάματε αυτό; Δεν το κάματε για να εμφανίζετε την Ορθοδοξία υποτεταγμένη στον δήθεν άκρο «Αρχιερέα» της παλαιάς Ρώμης και ασφαλώς διά προσηλυτιστικούς σκοπούς αφελών Ορθοδόξων; Ο Ισπανός κ. Νιν τι σχέση έχει με τους ανυπάρκτους Έλληνες «ενωτικούς»; Επομένως δεν είναι καταδολιευτής της Ορθοδοξίας; Είναι φανταστικό ή υπαρκτό πρόσωπο; Τον βλέπω στην ΚΑΘΟΛΙΚΗ να συνεντευξιάζεται, να «χοροστατεί» με ορθόδοξη αμφίεση, να απευθύνη διαγγέλματα, να μετέχη στις «χειροτονίες» Σας. Άρα δεν είναι φανταστικό πρόσωπο ο κ. Νιν, όπως δεν είστε και εσείς, οι οποίοι όπως λέμε στην Νομική Επιστήμη, είστε συναυτουργοί και συνεργοί στην καταδολίευση της Ορθοδοξίας και στην αντιποίηση της Ορθοδόξου αμφιέσεως που διαπράττει ο κ. Νιν ασχέτου όντος ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη στο συγκεκριμένο θέμα υπνώττει βαρέως.

Αγαπητοί, επί της ουσίας του θέματος και επί των παρατεθεισών δε του κειμένου μου ιστορικών πηγών, το μόνο που αρθρώσατε με το ανακοινωθέν Σας είναι ευφυολογήματα διά των οποίων ασφαλώς αντιλαμβάνεσθε ότι ομολογείτε πλήρως το βάσιμον των ιστορικών καταθέσεων. Το λέτε άλλωστε: «Γνωρίζομε πολύ καλά ότι ιστορικοί και «ιστορικοί» κατά το παρελθόν αναφέρθηκαν σ΄την μη συμμετοχή των Ελλήνων Καθολικών στην επανάσταση του 1821» διότι θα ανέμενε κανείς από την παγκοσμίως ομολογουμένη δυναμική οργάνωσή Σας, να καταθέση τα ιστορικά στοιχεία που ανατρέπουν τις ιστορικές πηγές που ανέφερα και όχι να παραπέμπει το θέμα εις τας καλένδας, τη στιγμή που όπως Εσείς λέτε οι πιστοί Σας, ζήτησαν να δοθή απάντηση στον «λαλίστατο επί παντός επιστητού Μητροπολίτη».

Αγαπητοί, δεν πάσχω από θρησκευτικό φανατισμό, όπως με κατηγορείτε. Προσεύχομαι εμπόνως σε κάθε λειτουργική αναφορά υπέρ της των πάντων ενώσεως και της επιστροφής των πεπλανημένων, αλλά ως ο Κύριος της Εκκλησίας ενετείλατο «ίνα ώσιν εν καθώς ημείς» (Ιω. 17, 11) δηλαδή ενότητα με αλήθεια και δικαιοσύνη εν Αγίω Πνεύματι και όχι με σατανική εμμονή στην πλάνη και στο ψέμμα. Καταλάβετέ το, από το 1054, με την αίρεση του filoque δεν είσθε πλέον Εκκλησία. Είσθε θρησκευτική κοινότητα. Απόδειξη η πρόδηλη έλλειψη της θείας Χάριτος στη λατρεία Σας, στην Θεολογία Σας, στο βίωμα των πιστών Σας. Οι χιλιάδες παιδεραστίες και η συγκάληψή τους το καταδεικνύουν πασίδηλα. Επιστρέψατε λοιπόν στην Εκκλησία στο ένα και μοναδικό Σώμα του Χριστού. (Εφεσ. 22, 23). Απορρίψατε τα ψεύδη των κακοδοξιών Σας. Μετανοήσατε για το αίμα των Αγίων και μαρτύρων που έχυσαν οι Πατέρες Σας. Άλλως αναμείνατε την αιωνίαν κρίσιν όπου οι εξυπνακισμοί θα λάβουν την «ένδικον μισθαποδοσίαν», απάντησιν παρά του Δομήτορος της Εκκλησίας Κυρίου. Όσον δε αφορά το πότε; Ασφαλώς θα ενθυμείσθε τα 4 Κυριακά επιρρήματα «οψέ η μεσονυκτίου η αλεκτοροφωνίας η πρωί» (Μαρ. 13, 35) Τέλος η ταπεινότης μου δεν επιθυμεί διάλογο μαζί Σας εφ’ όσον παραμένετε αμετανόητοι, διότι για Σας ad hoc ισχύει η Παύλεια προτροπή «Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» (Τιτ. 3, 10). Και να ξέρετε και τούτο. Εμείς είμεθα άσημοι και ελάχιστοι κατά κόσμον αλλά αποτελούμε παράδοξα την πλειοψηφία, γιατί στην Εκκλησία Του η Αλήθεια-Χριστός και εις, είναι η πλειοψηφία, ασχέτως αν απέναντι κινούνται εκατομμύρια-εκατομμυρίων με κοσμική δύναμη, έπαρση και ίππειον θράσος. Εκείνος είπε: «Εγώ το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος, αρχή και τέλος.» (Αποκ. 22, 13).

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ