(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Πολλές ήταν και στην ζωή της αδελφής Αντωνίας [της Ιεράς Μονής Ευαγγελισμού Μητρός Ηγαπημένου Πάτμου, πνευματική κόρη οσίου Αμφιλοχίου Μακρή] οι επεμβάσεις του Θεού. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε μία.
Η Πάτμος, όπως είναι γνωστό, ήταν τότε ένα φτωχό και άγονο νησί. Γι’ αυτό ανέθετε η Γερόντισσα στην αδελφή Αντωνία να πηγαίνει κάθε χρόνο άλλοτε στην Κω και άλλοτε στην Σάμο την εποχή που μαζεύουν τις ελιές, να μαζεύει και να φέρνει λάδι στο Μοναστήρι για τα καντήλια και τις ανάγκες της Μονής.
Φρόντιζε επίσης για όσπρια, αλεύρι και ο,τι άλλο ήταν απολύτως απαραίτητο για την συντήρηση των αδελφών.
Μια χρονιά, παραμονές των Χριστουγέννων, ήταν ακόμη στην Σάμο. Είχε εντολή να βρίσκεται στην Μονή ως την γιορτή. Μάζεψε όπως μπορούσε τα είδη που είχε συγκεντρώσει και παρακάλεσε καποιον που είχε κάρο να της τα μεταφέρει την επομένη στο λιμάνι.
Αυτός όμως αρνήθηκε και με πολλή αυθάδεια την έδιωξε, ίσως γιατί δεν αγαπούσε το Μοναχικό σχήμα. Τότε βρέθηκε σε δύσκολη θέση.
Οι συγκοινωνίες ήταν αραιές, γι’ αυτό δεν έπρεπε να χάσει το πλοίο. Χωρίς καμιά ανθρώπινη συμπαράσταση καταφεύγει στην προσευχή.
Την άλλη μέρα το πρωί κάποιος της κτυπά την πόρτα. Ανοίγει και βλέπει αυτόν που είχε το κάρο και που της φέρθηκε με τόσο άσχημο τρόπο, μετανοημένο να ζητά συγνώμη και να προθυμοποιείται να της μεταφέρει τα πράγματα και χωρίς αμοιβή.
Στην συνέχεια της αποκάλυψε πως την νύκτα του εμφανίσθηκε ένας γνωστός γείτονάς της, ο οποίος λεγόταν Μιχάλης, και τον απείλησε πως θα του στερήσει την ζωή, αν δεν εξυπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο την μοναχή.
Είπε πως είναι γείτονας της αδελφής, γιατί δίπλα στο Μοναστήρι της, τον Ευαγγελισμό, υπάρχει ένα «κάθισμα» με ναΐσκο αφιερωμένο στους Αγίους Αρχαγγέλους…
Από το βιβλίο του Ιερομονάχου, π. Δημητρίου Καββαδία, «Γέροντες και γυναικείος μοναχισμός», έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους.