(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Ο K.K. αντιμετώπιζε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα:
Είχε ένα παιδάκι, που το 1991 ήταν μόλις πέντε ετών. Δεν μιλούσε καθόλου κι έβγαζε μόνο άναρθρες κραυγές.
Οι γιατροί δεν μπορούσαν να δώσουν λύση στο πρόβλημα κι η στενοχώρια της μητέρας και του πατέρα είχαν φτάσει στο αποκορύφωμα. Τότε ο πατέρας σκέφτηκε να επισκεφτεί το Άγιον Όρος και να πάει να δει τον γέροντα Παΐσιο [νυν όσιο Παΐσιο], για τον όποιο άκουγε πάρα πολλά.
Ποθούσε μ’ όλη την δύναμη της ψυχής του να τον συμβουλευτεί και να τον παρακαλέσει να συνδράμει στο πρόβλημά του.
Γεμάτος πατρική στενοχώρια εξέθεσε στον
Γέροντα το πρόβλημα κι εκείνος, βλέποντας το μεγάλο πόνο του πατέρα,
αλλά και την πίστη, με την οποία ζητούσε βοήθεια, του είπε:
– Μην ανησυχείς καθόλου! Το παιδάκι θα γίνει εντελώς καλά!
Έφυγε ο Κ.Κ. από τον Γέροντα γεμάτος ελπίδα, αλλά κι εμπιστοσύνη. Όταν επέστρεψε στην K. Α. και πήγε στο σπίτι του, τον περίμενε μια μεγάλη έκπληξη.
Τον υποδέχτηκε ο μικρός γιος του, ο όποιος, μόλις είδε τον πατέρα του, έτρεξε, τον αγκάλιασε και του μίλησε πεντακάθαρα:
– Μπαμπά, ήρθες από το Άγιον Όρος;
Ο μικρός, δι’ ευχών του Γέροντα και πριν καλά – καλά να επιστρέψει ο πατέρας του, έγινε καλά· και τώρα, που γράφουμε το περιστατικό, είναι περίπου εννέα ετών, είναι εντελώς καλά και δεν παύει η ολοκάθαρη, πλέον, γλώσσα του να μιλά.
Για τον Γέροντα δεν υπήρχαν προβλήματα μικρά ή μεγάλα, δύσκολα ή εύκολα, γιατί είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Χριστό, για τον Όποιο τίποτα δεν είναι αδύνατο.
Κατ’ επέκταση ούτε για τον Γέροντα υπήρχαν ανυπέρβλητα εμπόδια, «πάντα δυνατά τω πιστεύοντι».
Από το βιβλίο του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου, «Σκεύος εκλογής», Άγιον Όρος.
