[Γράφει ο Παρασκευάς Λαμπρόπουλος]:
Οι γονείς μου πήγαν μια μέρα για δουλειά στο αμπέλι. Όταν γύριζαν μου είπαν ότι θα φόρτωναν τα ξύλα στο ζώο, που είχαν μαζί τους.
Η μητέρα μου κάθισε σε κάποιο σημείο και περίμενε τον πατέρα μου να φορτώσει το γαϊδουράκι. Όταν ο πατέρας τελείωσε, εκείνη πήγε να σηκωθεί και δεν μπορούσε να κινηθεί.
Έμεινε πιασμένη όπως είχε καθίσει.
Ο πατέρας προσπαθούσε να την βοηθήσει, αλλά δεν γινόταν τίποτα. Τελικά, την έβαλε στον γάιδαρο και την πήγε στο σπίτι.
Δυο μήνες την γύριζαν δεξιά-αριστερά με την κουβέρτα. Μια μέρα πήγε στο σπίτι μία γριούλα να την δει, η γριά Πινιώ.
Αυτή η γριούλα είπε στον πατέρα μου να φέρει το κουτί, δηλαδή τα λείψανα της αγίας Μαρίνας, που ήταν σε κάποιο χωριό της περιοχής.
Πράγματι, έστειλαν, κάποιο νεαρό για να το φέρει και επέστρεψαν μαζί με τον ιερέα, τον παπα-Αντώνη.
Όταν μπήκαν στο σπίτι ήταν εκεί και κάποιοι χωριανοί.
Μόλις άρχισε ο ιερέας να ψέλνει, ω του θαύματος, η μητέρα μου σιγά-σιγά άρχισε να τεντώνει τα χέρια και τα πόδια της και σε λίγο σηκώθηκε.
Αυτό το περιστατικό, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι στο χωριό, που μπορούν να το επιβεβαιώσουν.
Από το βιβλίο του Παρασκευά Λαμπρόπουλου, οι «Εμπειρίες μου κοντά στον Άγιο Πορφύριο», των εκδόσεων η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι 2015.
