Η αρετή
και πνευματική προκοπή δεν μπορεί και δεν πρέπει να μένει κρυφή, καθώς «ουδέ καίουσιν λύχνον και τιθέασιν αυτόν υπό τον
μόδιον, αλλ’ επί την λυχνίαν, και λάμπει πάσιν τοις εν τη οικία» (Ματθ.
ε΄, 15). Η πνευματική πρόοδος του μοναχού Νείλου και η προκοπή του στις αρετές
του μοναχικού βίου δεν θα είχαν περάσει απαρατήρητες από τον ιερομόναχο
Μακάριο. Έτσι ύστερα από κάποια έτη, και αφού διέθετε την κατάλληλη ηλικία σύμφωνα με τους θείους και ιερούς
κανόνες, ο θείος του «προσεκάλεσε τον Αρχιερέα
της περιφερείας, ο οποίος και χειροτόνησε τον Νείλο ιεροδιάκονον, και εν συνεχεία
δε ιερομόναχον εις την ως άνω μονήν»[1]. Αξιώθηκε, λοιπόν, ο Άγιός μας του υπουργήματος της ιερωσύνης, την «τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών»[2]
κατὰ τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο.
[1] Γεωργίου Ἀπέργη [Πρωτοπρεσβυτέρου], Βίος καὶ Ἀκολουθία τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Νείλου τοῦ Μυροβλύτου καὶ Θαυματουργοῦ, ἐκδ. Ἀστὴρ, Ἀθήναι 1957, σελ. 11-12.
[2] Γρηγορίου Θεολόγου, Ἀπολογητικὸς τῆς εἰς τὸν Πόντον φυγῆς, P.G. 35, 425AB.
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο π. Δ. Μ., Ὁ Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίου Νείλου Μυροβλύτου Πειραιῶς, Πειραιεὺς 2016, σελ. 25)
