(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Η θεία Λειτουργία επιτελείται:
α) προς δόξαν και αίνον του Μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας και σε ανάμνηση του θανάτου αυτού σύμφωνα με το γεγραμμένο “τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν”,
β) υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των ευσεβώς κεκοιμημένων ορθοδόξων χριστιανών, όπως ακριβώς αναφέρουν και οι άγιοι Πατέρες, παραλαμβάνοντας, κατά τον άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη, την παράδοση αυτή από τους αγίους και πανευφήμους Αποστόλους και όπως αναφέρουν στις λειτουργίες τους ο Βασίλειος και ο Χρυσόστομος,
γ) υπέρ των ζώντων ορθοδόξων Αρχιερέων, των αρχόντων και παντός του χριστώνυμου λαού.
Ο θεολόγος Γρηγόριος λέει περί τού μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας: «όταν κανείς μεταλαμβάνει επαξίως το ιερότατο δώρο του Χριστού αποτελεί όπλο για όσους πολεμούν, επάνοδο για όσους είναι ξενιτεμένοι, ενίσχυση των ασθενών, χαρά για όσους είναι υγιείς, θεραπεία των ασθενειών, διαφύλαξη της υγείας.
Με αυτό γινόμαστε προθυμότεροι στη μετάνοια, μακροθυμότεροι απέναντι στους πόνους, θερμότεροι στην αγάπη, πιο οξυδερκείς, προθυμότεροι στην υπακοή, ικανότεροι στην διαχείριση των χαρισμάτων.
Από το βιβλίο “Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, ‘Σπουδάζοντας με έναν Άγιο, Σημειώσεις για μια Ορθόδοξη Ποιμαντική’”, των εκδόσεων Άθως. Απόδοση στη νέα ελληνική Ευανθία Χατζή.