Φώτιος ο Μέγας - Επιστολή προς Βούλγαρον Ηγεμόνα (αποσπάσματα) Β΄ μέρος

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

συνέχεια από εδώ 

H πρώτη Οικουμενική Σύνοδος

Η πρώτη λοιπόν οικουμενική αγία σύνοδος συνήλθε στην Νίκαια της Βιθυνίας(1)• ανέλαβαν δε την απόφασι περί της αληθείας τριακόσιοι δέκα οκτώ άνδρες, ομήγυρις θείαν αρχιερέων. Ανάμεσά τους ήσαν προεξάρχοντες• ο Αλέξανδρος που είχε αναλάβει την διεύθυνσι του αρχιερατικού θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως, άνδρας σεβαστός για τα βαθιά γεράματα και το παραπλήσιο φρόνημα, που διέθετε πολλή παρρησία προς το Θείο λόγω της καθαρότητος του βίου, της οσιότητος της γνώμης και της ακριβείας της πίστεως• επίσης ο Σίλβεστρος και ο Ιούλιος, διάσημοι και περίφημοι προιστάμενοι της Ρωμαικής Εκκλησίας, που κανένας τους δεν ήλθε προσωπικώς, αλλ' ώρισαν ως αντιπροσώπους για να παρευρεθούν στην κοινή συνέλευσι, ο καθένας κατά τον χρόνο της αρχιερατείας του, τον Βίτωνα και τον Βικέντιο, ανθρώπους που ετιμούσαν την αρετή και κατείχαν το αξίωμα του πρεσβυτερίου. Μαζί με αυτούς ήταν και ο επίσκοπος Κόρδοβας, ο οποίος κατά τους ειδωλολατρικούς διωγμούς επαλήθευσε το όνομά του• διότι, ονομαζόμενος Όσιος, διετήρησε αβέβηλη την ομολογία του από την ειδωλική λατρεία. Ο Αλεξανδρείας Αλέξανδρος όμως και ο ίδιος παρευρέθηκε, διακρινόμενος στα ιερά κατορθώματα, έφερε δε μαζί του ως συναγωνιστή τον Αθανάσιο, που τότε ήταν προιστάμενος της τάξεως των διακόνων, λίγο αργότερα όμως διαδέχθηκε τον αρχιερατικό θρόνο. Επίσης συμπαρευρέθηκε και ο διαπρεπής Ευστάθιος, το κόσμημα της Εκκλησίας των Αντιοχέων, που άστραπτε με την καθαρότητα της πίστεως κι' εθαυμαζόταν για την σύνεσι των λόγων και των νοημάτων. Μαζί με αυτούς ήταν και ο Ιεροσολύμων Μακάριος, που ήταν προικισμένος με πολλά είδη αρετών, καθώς και πολλοί άλλοι άνδρες, που έλαμπαν με αποστολικά χαρίσματα και μαρτυρικά παθήματα• από τους οποίους διακρίθηκαν ο Παφνούτιος και ο Σπυρίδων, ο Ιάκωβος και ο Μάξιμος, αγαθοί και θαυμάσιοι πρωτοστάτες ενός αγαθού και θαυμάσιου ομίλου. Κι' επάνω από όλους διέπρεπε ο μέγας και αξιοθαύμαστος Κωνσταντίνος, που κατείχε τα σκήπτρα του Ρωμαικού Κράτους• αυτός συνεκάλεσε την σύνοδο και την κατέστησε λαμπρότερη με την παρουσία του.

7. Ο ιερός εκείνος σύλλογος, που αποτελέσθηκε από τόσους και τέτοιους άξιους άνδρες, κατεδίκασε κάποιον Άρειο ως διαμορφωτή μιάς δυσσεβείας και ανέδειξε το αποστολικό και θείο κήρυγμα. Ο ταλαίπωρος αυτός άνθρωπος, που καταγόταν από την Αλεξάνδρεια, αφού κατατάχθηκε στον κλήρο της εκεί Εκκλησίας και ανέβηκε στο βαθμό του πρεσβυτέρου, αρχικά μεν έδειξε υπεροψία προς τον ποιμενάρχη του, έπειτα όμως επεξέτεινε την αφροσύνη του εναντίον του κοινού ποιμενάρχη και κυρίου. Πράγματι κατεβίβαζε σε κτίσμα και ποίημα τον Υιό και Λόγο του Θεού (ω, την τολμηρή εκείνη γλώσσα και διάνοια, χωρίς να θέλη να προσέξη ούτε καν τούτο το κοινό σε όλους και αυτοδίδακτο ομολόγημα, ότι κάθε υιός είναι της ίδιας ουσίας και φύσεως με τον γεννήτορά του και ότι όποιος τοποθετεί τον υιόν στα κτίσματα αναγορεύει σε κτίσμα και τον πατέρα, όπως εκείνος που αναγνωρίζει ότι ο πατήρ έχει δημιουργική ουσία και αίδια φύσι θα έπρεπε να συνομολόγηση ότι και ο υιός είναι της ίδιας ουσίας και φύσεως. Άλλωστε που θα υπήρχε η γνησιότης της υιότητος, αν άλλης ουσίας ήταν ο πατήρ και άλλης ο υιός; Και πως δεν θα ανάκυψη η πολυθεία της ειδωλολατρικής πλάνης, όταν η θεότης διασπάται σε κατώτερη και ανώτερη ουσία, και η μεν μία αποδίδεται στον πρώτο και δημιουργό και πρεσβύτερο θεό, η δε άλλη σε δεύτερο θεό, υπηρετικό και νεώτερο; Αυτά είναι πράγματι τα γεννήματα της πονηρής σποράς του Αρείου.

8. Αυτόν τον άνθρωπο ο ιερος όμιλος των αρχιερέων απεγύμνωσε, διότι ωπλίσθηκε με βλάσφημα χείλη κατά του δημιουργού, την δε δυσσεβέστατη και θεομάχο αίρεσί του υπέβαλε σε αναθεματισμό• διεκήρυξαν δε ευσεβώς ομοούσιον και ομοφυή και συναίδιο τον Υιό και Λόγο του Θεού με τον γεννήτορα Πατέρα και της ίδιας εξουσίας και κυριότητος, όπως διδάσκουν τα θεία λόγια και τα κοινά δόγματα των ευσεβών διότι εγνώριζαν και αντιλήφθηκαν καλά ότι, όπως το να περικλείσης σ' ένα πρόσωπο την τριαδική μοναρχία και κυριότητα είναι δόγμα Ιουδαικό και μισόχριστο, έτσι και το να διασπάσης σε άνισες φύσεις και ανόμοιες ουσίες την υπερούσια και υπερφυή και ενιαία θεότητα είναι ειδωλολατρικό και πολυθειστικό δόγμα. Αυτά είναι τα σχετικά με την αγία και οικουμενική πρώτη σύνοδο.

---

Σημειώσεις

1. Το 325 μ.Χ. επί Μ, Κωνσταντίνου. Κύριο θέμα ο Αρειανισμός.

πηγή