από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα
“Δέχου
στεφάνους εκ Θεού Ζαχαρία,
Ως Iεράρχης και αθλητής Kυρίου”.
ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΒΕΝΕΤΟΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ: Στο ξεκίνημα του λεγομένου 6ου Τουρκοβενετικού πολέμου (1684–1699),
στη διάρκεια του οποίου η Πελοπόννησος, η Αίγινα, η Πρέβεζα κι η Λευκάδα
άλλαξαν προσωρινά τύραννο, περνώντας από τη βαρβαρότητα των Οθωμανών, στη
κυριαρχία της Παπόφιλης “Γαληνοτάτης Δημοκρατίας”, ένα περιστατικό συγκλόνισε
το χριστιανικό κόσμο της Ορθοδόξου Κορίνθου.
Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ: Εκείνη, λοιπόν την εποχή, ο Επίσκοπος της Ορθοδόξου
Εκκλησίας Κορίνθου, ο Ζαχαρίας, συκοφαντήθηκε από τους
Τούρκους ότι συνεργαζόταν με τους Ενετούς, κατά την εκστρατεία του Ενετικού
στρατού και στόλου υπό τον Μοροζίνη στην Νότια παράκτια Ελλάδα, για την
απελευθέρωση των Ελλήνων. Μάλιστα βρέθηκε και συκοφάντης που έλεγε ότι ο
Επίσκοπος είχε κρυφή αλληλογραφία για το σκοπό αυτό με τους Λατίνους. Μ’ αυτή
την πρόφαση όρμησε ο βάρβαρος μωαμεθανικός όχλος στη Μητρόπολη και σαν ανήμερα
θηρία άρπαξαν τον αρχιερέα του Θεού και σιδηροδέσμιο, δέρνοντας και
σπρώχνοντας, τον έφεραν στον δικαστή.
ΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ
ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Ο κριτής, τον προέτρεψε, ως μοναδική
λύση για κείνον, να αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει μωαμεθανός! Ο Ζαχαρίας, με
αηδία άκουσε την πρόταση αυτή του Οθωμανού μουλά και γι' αυτό βασανίστηκε
φρικτά. Σε μια δεύτερη προσπάθεια των Τούρκων να “συνετίσουν” τον αρχιερέα, ο
Άγιος Μάρτυς απάντησε: “Να μη το δώσει ο Άγιος Θεός ν’ αρνηθώ τον Κύριό μου
Ιησού Χριστό, τον αληθινό Θεό. Πιστεύω Αυτόν Θεό παντοδύναμο και ποιητή του σύμπαντος
κόσμου και για το όνομά Του το Άγιο είμαι έτοιμος να χύσω και το αίμα μου”.
Μόλις τ’ άκουσε ο δικαστής διέταξε και τον έδειραν ξανά σκληρά. Κατόπιν τον
έβαλαν στη φυλακή και τον βασάνιζαν αλύπητα και απάνθρωπα αλλά δεν μπόρεσαν να
μεταβάλουν τη γνώμη του. Έπειτα βγήκε και η “ετυμηγορία” των ιθυνόντων της
πόλης. Καταδικάστηκε να καεί ζωντανός στη φωτιά περιστρεφόμενος σαν πασχάλιος
αμνός!
ΜΙΑ ΔΩΡΟΔΟΚΙΑ ΛΙΓΟΣΤΕΥΕΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Οι χριστιανοί της Κορίνθου, σαν έμαθαν την απόφαση των βαρβάρων, προσέφεραν μεγάλο χρηματικό ποσό στον Τούρκο έπαρχο, για να μεταβληθεί ο φρικτός αυτός τρόπος της θανατικής καταδίκης. Έτσι ο νέος ιερομάρτυρας Ζαχαρίας αποκεφαλίστηκε στην Κόρινθο, στις 30 Μαρτίου του 1684 μ.Χ. Ήταν η Τρίτη Κυριακή των Νηστειών, η Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης.