Το θαύμα γεννά την πίστη ή ισχύει το αντίθετο;

 

Δημιουργούνται σε πολλούς δυο ερωτήματα:

    Γιατί ο Κύριος έδινε την εντολή, σε πολλά θαύματά του, να μην φανερωθούν στους ανθρώπους; 

Γιατί όταν του ζητούσαν οι Ιουδαίοι, αρκετές φορές, κάποιο θαύμα, για να πιστέψουν, Εκείνος τους το αρνιόταν; 

Και τα δύο αυτά ερωτήματα απαντώνται με το ότι ο Κύριος δεν τελούσε τα θαύματα με σκοπό να εντυπωσιάσει τους ανθρώπους και να εκβιάσει την πίστη τους. Ο Χριστός σεβόταν, σέβεται και θα σέβεται την προσωπική ελευθερία του καθενός μας. Ο Ίδιος μας ζητάει να τον ενθρονίσουμε στο κέντρο της ψυχοσωματικής ύπαρξής μας, στην καρδιά μας «Υἱέ, δὸς μοὶ σὴν καρδίαν» (Παροιμ. κγ', 26). Ο Ίδιος στην Αποκάλυψη του Ιωάννου μας διαβεβαιώνει: «ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ᾿ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ᾿ ἐμοῦ» (Αποκ. γ΄, 20). Ας θυμηθούμε την περίπτωση της θεραπείας των δαιμονισμένων των Γεργεσηνών, τότε που μετά την θεραπεία τους, οι υπόλοιποι κάτοικοι της πόλης εκείνης ζήτησαν από τον Κύριο να φύγει από την περιοχή τους (βλ. Λουκ. η΄, 26-39). Ας θυμηθούμε επίσης τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους, οι οποίοι επίμονα ζητούσαν κάποιο σημάδι από τον Χριστό για να λάβουν την απάντηση: «γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰμὴ τὸ σημεῖον ᾿Ιωνᾶ τοῦ προφήτου. ὥσπερ γὰρ ἐγένετο ᾿Ιωνᾶς ὁ προφήτης ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας» (βλ. Ματθ. ιβ΄, 39-40). Το «σημεῖον» που επιζητούσαν το έλαβαν, ο Κύριος ανέστη τριήμερος εκ του τάφου, όμως εκείνοι ούτε σε αυτό πίστεψαν και  επιπλέον δωροδόκησαν τους στρατιώτες της κουστωδίας «ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν», έτσι ώστε νά διαδίδεται «ὁ λόγος οὗτος παρὰ Ἰουδαίοις μέχρι τῆς σήμερον» (βλ. Ματθ. κη΄, 12-15).

Ένα μεγάλο θαύμα αποτελεί το Άγιο Φώς που πηγάζει από τον Ζωοδόχο Τάφο του Κυρίου, στα Ιεροσόλυμα. Παρόντες στο θαύμα την στιγμή της ελεύσεως του Αγίου Φωτός, εκτός από τους Ορθοδόξους, είναι ετερόδοξοι και αλλόθρησκοι, οι οποίοι και ελέγχουν εξονυχιστικά τον Ορθόδοξο Πατριάρχη, αν φέρει πάνω του οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει φλόγα. Εντούτοις, ενώ συντελείται μπροστά τους κάτι το ανεξήγητο για τον ανθρώπινο νού, εκείνοι όχι μόνο εμμένουν στις πεποιθήσεις τους, αμφισβητούν το θαύμα το οποίο και αποδίδουν σε απάτη και τεχνάσματα των Ορθοδόξων.

Επομένως χωρίς την πίστη το μεγαλύτερο θαύμα να γίνει σε έναν ολιγόπιστο ή άπιστο άνθρωπο, εκείνος δεν θα το πιστέψει. Αυτό βεβαίως είναι και απάντηση για την δική μας εποχή, σε όσους δηλώνουν ότι αν δεν δούν ένα θαύμα, μια «χειροπιαστή» απόδειξη ότι υπάρχει Θεός, δεν θα πιστέψουν. Μια τέτοια δήλωση, όμως, συνιστά και αμάρτημα, αφού και ο ίδιος ο διάβολος προσπάθησε να υποβάλλει τον Κύριο στον πειρασμό αυτόν «ἤγαγεν αὐτὸν εἰς ῾Ιεροσόλυμα, καὶ ἔστησεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, βάλε σεαυτὸν ἐντεῦθεν κάτω·  γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε, καὶ ὅτι ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου» για να λάβει την απάντηση από τον Κύριο: «ὅτι εἴρηται, οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου» (Λουκ. δ΄, 9-12). Γίνεται λοιπόν σαφές από το Ιερό Ευαγγέλιο και την ζωή των Αγίων μας, ότι το θαύμα δεν γεννά πίστη, αλλά αντίθετα η πίστη γεννά το θαύμα.

Ένα ερώτημα που θέτουν πολλοί είναι γιατί γίνεται σε κάποιον ένα θαύμα και σε κάποιον άλλο δεν γίνεται; Για πολλούς λόγους συμβαίνει αυτό. Όπως αναφέραμε παραπάνω, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει σε κάποιον ένα θαύμα, να υπάρχει μέσα στην καρδιά του διάθεση μετανοίας. Αν δεν υπάρχει η διάθεση μετανοίας, τότε όχι μόνο δεν θα τον ωφελήσει αλλά θα τον βλάψει κιόλας, καθώς θα είναι υπόλογος έναντι του Θεού, αφού θα αποδειχθεί ως ανάξιος της δωρεάς Του. Πολλές φορές το θαύμα καθεαυτό μπορεί να προκαλέσει ενθουσιασμό στον άνθρωπο, όμως, αν δεν υπάρχει το θεμέλιο της πίστεως, οι εντυπώσεις του θαύματος γρήγορα ξεθωριάζουν. Είναι πολλά τα παραδείγματα που μας δείχνουν ότι τα θαύματα δεν γεννούν πίστη στους ανθρώπους.

Αν δεν είναι έτοιμος πνευματικά ο άνθρωπος, για να αποδεχθεί το θαύμα, ενδεχομένως να το αντιμετωπίσει και ως είδος κάποιας μαγείας. Άλλωστε και στις μέρες μας, πολλοί άνθρωποι αποζητούν έντονα το θαύμα, όμως χωρίς διάθεση μετανοίας και στροφής προς τον Θεό, για αυτό προστρέχουν σε μάγους. Σε αυτή την περίπτωση δεν μπορούμε να μιλάμε για θαύματα αλλά για διαβολικές ενέργειες με ολέθριες επιπτώσεις για τις ψυχές των ανθρώπων που τα ζητούν.

  Ένας άλλος λόγος, είναι ότι εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τις βουλές του Θεού. Αναφέρει χαρακτηριστικά, ο προφήτης Ησαΐας: «τίς ἔγνω νοῦν Κυρίου, καὶ τίς αὐτοῦ σύμβουλος ἐγένετο, ὃς συμβιβᾷ αὐτόν;» (Ησ. μ΄, 13). Επίσης, ας μην λησμονούμε ότι ο κάθε ένας από μας αποτελεί μια μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα και ο Θεός έχει για κάθε ένα από εμάς το δικό Του σχέδιο σωτηρίας.

π. Δ. Ε. Μ.

από τό βιβλίο του Στέφανου Μίλεση, Τα θαύματα της πίστεως στον Πειραιά, εκδ. Αρχονταρίκι, Πειραιάς 2019, σελ. 19-23. 

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το agiosneilospeiraios.blogspot.com με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.