(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Η ζωή μας με τον Άγιο
Η Γερόντισσά μας Ακυλίνα και οι μεγάλες μας αδελφές που ήταν μαζί της έψαχναν σε όλη την Ελλάδα να βρουν τόπο να μονάσουν. Είχαν φθάσει μέχρι τη Θήβα, όπου άρχισαν την ανακαίνιση κι ανοικοδόμηση της Ι. Μονής της Άγιας Παρασκευής κοντά στην Αλίαρτο, εκεί που σήμερα υπάρχει μοναστική αδελφότητα με την Γερόντισσα Αγάθη.
Μετά από ένα διάστημα εργασιών και πολλών κόπων, άρχισε να εμφανίζεται ο Άγιος [ο άγιος Γεώργιος Καρσλίδης] στον ύπνο τους και να τις προτρέπει να επιστρέψουν στη Δράμα και να κατοικήσουν στο εγκαταλελειμμένο από το 1959 μοναστήρι του.
Οι ίδιες, χρόνια μετά, μεγάλες και σεβάσμιες οσιακές μορφές, μας διηγούνταν ότι τους έλεγε: «Ελάτε, ελάτε στη Σίψα να κάνετε το μοναστήρι και δεν θα σας λείψει ποτέ τίποτα…».
Σκέφθηκαν μεταξύ τους κι αποφάσισαν να κάνουν μία αγρυπνία στο εκκλησάκι της Αναλήψεως στη Σίψα, να προσευχηθούν.
Σύντομα το κατόρθωσαν και τα πράγματα ακολούθησαν την πορεία που ήθελε ο Άγιος Γεώργιος της Σίψας που κράτησε και κρατάει το λόγο του…
Εμφανίζεται, παρηγορεί φροντίζει ως οικονόμος, έφορος και πατέρας.
***
Η αδ. Μαρκελλίνα, μία από τις παλαιές
αδελφές της Μονής, που μόχθησε για την ανέγερσή της στεκόταν στο στασίδι
της στη λιτή, στην Προηγιασμένη
λειτουργία της Καθαρής Τετάρτης.
Ήταν η πρώτη Προηγιασμένη χωρίς τη Γερόντισσα Ακυλίνα, την όποια επί αρκετά έτη είχε πιστά διακονήσει. Ο ιερέας που τελούσε τη Θεία Λειτουργία, ο π. Σεβαστιανός Τσιαντής, ήταν μέτριος στο ανάστημα και φορούσε, όπως συνηθίζεται, πένθιμα άμφια.
Ξαφνικά, η αδελφή βλέπει μπροστά της έναν άλλον ιερέα ψηλό, με άμφια χρυσογάλαζα, με λαμπερό πετραχήλι και με πρόσωπο στεφανωμένο με λαμπρό φως.
Θύμιαζε με πολλή δύναμη και χάρη. Τον κοιτούσε χωρίς να πολύ καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Μόλις όμως κατάλαβε ότι κάτι υπερφυσικό συντελείται, ο Ιερέας χάθηκε από μπροστά της. Κατόπιν το εκμυστηρεύθηκε στην Ηγουμένη. Είχε έντονη απορία ποιος να ήταν εκείνος ο ακτινοβόλος Ιερέας του Υψίστου.
Ο λογισμός της της έλεγε ότι ήταν ο Όσιος Γεώργιος, αλλά δεν μπορούσε να είναι εντελώς βέβαιη. Το ίδιο μεσημέρι, καθώς η αδελφή έκανε κομποσχοίνι στο κελλί της Γερόντισσας Ακυλίνας, ξαφνικά παρουσιάσθηκε μπροστά της ολοζώντανος ο όσιος Γέροντας…
Η χαρά της ήταν απερίγραπτη!
Η χάρη που ένοιωσε αφάνταστη!
Της πήρε όλη τη λύπη για τη στέρηση της Γερόντισσας.
Ήθελε να φωνάξει, να χορέψει, να ψάλλει…
Απόσπασμα από το βιβλίο ο «Όσιος Γεώργιος της Δράμας, Ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων», έκδοση Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμας.
