<<Ήταν οι τελευταίες στιγμές του αββά Στεφάνου του Βυζαντίου, ο οποίος και είχε χρηματίσει αρχειοφύλακας του στρατηγού Μαυριανού.
Καθισμένοι λοιπόν πλάϊ του, περιμέναμε την εκδημία του. Μαζί ήταν και ο αββάς Θεοδόσιος ο Αφρικανός, Επίσκοπος Βαβυλώνος. Διαβάζαμε τον 118ον ψαλμό, τον «Άμωμο», όπως συνηθίζεται γιά τους ψυχορραγούντες, όταν ξαφνικά ο αββάς Στέφανος στρέφει το βλέμμα του έντονα, σε κάποιον που εμφανίσθηκε μπροστά του, και του λέγει με βαρειά φωνή:
«Τι ήλθες εδώ; Γκρεμίσου στο σκότος το εξώτερο.
Δεν έχεις δουλειά μαζί μου. Μερίς μου ο Κύριος!»!
Εμείς συνεχίσαμε την ανάγνωση. Μόλις λοιπόν φθάσαμε να πούμε τον στίχο τούτον «Μερίς μου ει Κύριε!», ο αββάς παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο!
Τότε ψάξαμε γιά κανένα ρούχο να τον αλλάξουμε γιά την ταφή, μα δεν βρήκαμε τίποτε. Και πόσα πλούτη και πόσες δόξες είχε κάποτε…>>!!
Πηγή : "Το γεροντικό του Σινά", Δημήτριου Γ. Τσάμη. Θεσσαλονίκη 1988.
