(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Ε’. Βλέπεις λοιπόν πως πάντοτε η προσευχή συνοδεύεται με τη νηστεία;
Έτσι, πιο ευχάριστη και πιο ευπρόσδεκτη ανεβαίνει προς τα ουράνια από τη λύρα η μελωδία, γιατί οι χορδές της δεν είναι κάθυγρες, ξεχαρβαλωμένες από την απληστία για ζωή ακόλαστη, αλλά καλοτονισμένη η σκέψη, ξύπνιο το μυαλό κι η ψυχή νηφάλια.
Έτσι, ολομόναχος πρέπει να πλησιάζη κανείς και να συνομιλή με το Θεό.
Όταν θέλωμε να πούμε στους φίλους μας κάποιο μυστικό, τους παίρνομε παράμερα και κουβεντιάζομε.
Ακόμη πιο πολύ πρέπει να κάνωμε το ίδιο και με το Θεό, μπαίνοντας στο προσευχητήριο με ησυχία μεγάλη.
Κι οπωσδήποτε θα τα επιτύχωμε όλα, αν τα ζητήσωμε με τον κατάλληλο τρόπο.
Πραγματικά, είναι πολύ ωφέλιμη η προσευχή, όταν γίνεται με ψυχή χαρούμενη και νηφάλια.
Αλλά πώς θα γίνη χαρούμενη;
Φυσικά, αν συνηθίσωμε να ευγνωμονούμε το Θεό όχι μόνον τον καιρό που απολαμβάνομε κάτι, αλλά και τον καιρό που δεν απολαμβάνομε.
Ο Θεός, βέβαια, άλλοτε δίνει κι άλλοτε δεν δίνει.
Όμως χρησιμοποιεί και τα δυο με τρόπο ωφέλιμο κι έτσι, είτε πάρης είτε όχι, παίρνεις και τότε που δεν παίρνεις.
Κι ακόμη είτε πετύχης κάτι είτε όχι, πετυχαίνεις και τότε που δεν πετυχαίνεις.
Καμιά φορά, δηλαδή, τυχαίνει να ‘ναι, πιο ωφέλιμο να μην πάρωμε ό,τι ζητούμε παρά να το αποκτήσωμε.
Γι’ αυτό και πολλές φορές αργοπορεί να ικανοποιήση την παράκλησή μας όχι γιατί θέλει να μας καθυστερήση, αλλά επειδή, καθυστερώντας τη δωρεά του, επιδιώκει να παρατείνη την προσευχή μας.
Πολλές φορές δηλαδή παίρνομε ό,τι ζητάμε κι έπειτα χαλαρώνομε την προθυμία για προσευχές.
Γι’ αυτό το λόγο, θέλοντας να παρατείνη την αγρυπνία μας με τις παρακλήσεις, καθυστερεί τη δωρεά.
Το ίδιο ακριβώς κάνουν κι οι φιλόστοργοι πατέρες. Συνήθως κρατούν κοντά τους, με την υπόσχεση κάποιου δώρου, τα παιδιά που τεμπελιάζουν και τρελαίνονται για παιδικά παιγνίδια.
Άλλοτε, λοιπόν αναβάλλουν κι άλλοτε δεν δίνουν.
Καμιά φορά όμως ζητάμε κάτι φοβερό. Ο Θεός τότε που ξέρει τι περισσότερο μας ωφελεί δεν συγκατατίθεται στις προσευχές μας, γιατί φροντίζει για το συμφέρον μας, που εμείς δεν το ξέρομε.
Και τι το παράξενο, που εμείς δεν εισακουόμαστε, αφού αυτό έχει γίνει ακόμη και στον Παύλο;
Κι εκείνος πολλές φορές ζήτησε μα δεν πέτυχε.
Όμως όχι μόνο δεν αγανάκτησε, αλλά κι ευχαρίστησε το Θεό. Γι’ αυτό, λέει, παρακάλεσα τον Κύριο τρεις φορές.
Το τρεις φορές σημαίνει πολλές φορές.
Αφού λοιπόν ο Παύλος πολλές φορές ζήτησε και δεν πέτυχε, πιο πολύ, φυσικά, πρέπει εμείς να επιμένωμε.
Ας δούμε τώρα πώς αντιμετώπισε αυτή την αποτυχία, τη στιγμή που ζήτησε πολλές φορές και δεν πήρε.
Όχι μόνο δε στενοχωρήθηκε, αλλά και υπερηφανεύεται που δεν έλαβε.
Αφού είπε: Γι’ αυτό τρεις φορές παρακάλεσα τον Κύριο και μου είπε· “Σου αρκεί η χάρη μου, γιατί η δύναμή μου ολοκληρώνεται στην αδυναμία”.
Κατόπιν πρόσθεσε· “Με πολλή χαρά μου θα καυχηθώ για τις αδυναμίες μου.
Από το βιβλίο, Ιωάννου του Χρυσοστόμου έργα, “Πραγματείες”, τόμος ένατος, και την ομιλία «Στη Μεγάλη Εβδομάδα». Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Αικ. Τσοτάκου – Καρβέλη και Δημήτριος Καρβέλης. Γενική επιμέλεια Κωνσταντίνος Λουκάκης. Εκδόσεις ο Λόγος.
