(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Η κυρά-Σταμάταινα, σύζυγος του Σταμάτη Μαυροκεφάλου, καταγόταν από το χωριό Κιόνι [της Ιθάκης], αλλά μετά τον γάμο της ζούσε στο Βαθύ.
Σπάνια ταξίδευε μέχρι το Κιόνι με την μπενζίνα (καΐκι), που έκανε την θαλάσσια διαδρομή Βαθύ-Κιόνι. Το καΐκι ξεκινούσε μιά φορά την μέρα για το Κιόνι, έχοντας αφετηρία το τότε τελωνείο στο Βαθύ.
Ένα πρωϊνό, η Σταμάταινα κατέβηκε εκτάκτως στο λιμάνι για να φύγει, το καΐκι όμως ήταν πλήρες και δεν χώραγε άνθρωπο. Η ηλικιωμένη γυναίκα είχε ανάγκη να πάει στο χωριό της, αλλά κανένας δεν της παραχωρούσε την θέση του.
Μέσα στην μπενζίνα βρισκόταν και ο Παπουλάκης [όσιος Ιωακείμ Παπουλάκης ο Βατοπαιδινός εξ Ιθάκης] που πήγαινε στά χωριά της Β. Ιθάκης μέσω Κιονίου.
Μόλις κατάλαβε το γεγονός με την
γιαγιά-Σταμάταινα, την οποία εκτιμούσε και συχνά επισκεπτόταν, βγήκε
αμέσως από την βάρκα, της έδωσε το χέρι του βοηθώντας την να μπει και
την χαιρέτισε λέγοντας:
– Πήγαινε εσύ χριστιανή μου που βιάζεσαι. Εμέ δεν με πειράζει.
Όλοι μας στην Ιθάκη γνωρίζουμε πόσο συντομότερη είναι η διαδρομή Βαθύ-Κιόνι από την θάλασσα, συγκριτικά με τον ποδαρόδρομο ή με κάρο της εποχής εκείνης.
Φτάνοντας το καΐκι στο μώλο του Κιονιού, ήταν εκεί ο Άγιος Παπουλάκης για να υποδεχθεί και να δώσει ξανά το χέρι του στην γριά-Σταμάταινα, βοηθώντας την αυτή την φορά, να βγει έξω!
Όλοι οι παρόντες σταυροκοπήθηκαν, ενώ στο καΐκι πολλοί καταντροπιάστηκαν που δεν πρόσφεραν από την αρχή την θέση τους στην φτωχή γερόντισσα.
Απόσπασμα από την ιστοσελίδα Αγιορείτικες Μνήμες, http://agioritikesmnimes.blogspot.com/2015/05/6509.html
