Πρόσκληση Αγιότητας από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας

Η εποχή μας μάς κάνει ανέραστους. Οι “έρωτές” μας παρουσιάζουν μια τραγική αστάθεια και ανασφάλεια, ακριβώς επειδή δεν είμαστε αποφασισμένοι να περιορίσουμε τα δικαιώματά μας χάριν του εραστή μας. Είμαστε ανίκανοι να ερωτευθούμε και καταλήγουμε στις περιστασιακές σχέσεις και τους διαλυμένους γάμους. Και η σχέση μας με το Θεό όμως δεν είναι καλύτερη. Τον θυμόμαστε και Τον ξεχνάμε όποτε θέλουμε και αδυνατούμε να κάνουμε θυσίες γι’ αυτή τη σχέση.

Ο ίδιος ο Χριστός μάς χαρακτήρισε “γενεά πονηρά και μοιχαλίδα”, ακριβώς γι’ αυτό το λόγο. Αυτός θέλει να Τον αγαπήσουμε με μια βαθιά και ολοκληρωτική αγάπη. Γι’ αυτό και η πρώτη και μεγάλη εντολή Του είναι: «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου» (Ματθ. 22:37-38). Είναι η πρώτη, γιατί αποτελεί το θεμέλιο όλης της χριστιανικής ηθικής και τελειότητας. Γι’ αυτό πρέπει να έχει την πρώτη θέση στην καρδιά των Χριστιανών. Η αγάπη στον πλησίον και κάθε άλλη αρετή κρέμεται και τρέφεται απ’ την αγάπη στο Θεό.

Σ’ αυτή την αγάπη μάς προσκαλούν οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι πρώτοι αγάπησαν και ενώθηκαν με το Χριστό. Σύμφωνα με τον άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο η ανθρωπότητα μοιάζει με μια πόρνη, επειδή αρνείται την αγάπη του Θεού και ερωτεύεται συχνά τα είδωλα του κόσμου. Λέει, λοιπόν, πως:

“Ο Θεός ήρθε στην ταπεινή γη μας γενόμενος άνθρωπος… και βρίσκει την πόρνη γεμάτη πληγές, εξαγριωμένη, φορτωμένη από δαίμονες. Έρχεται κοντά της. Αυτό είναι το γνώρισμα του εραστή, να μη ζητάει ευθύνες για τα σφάλματα, αλλά να συγχωρεί τις παρανομίες και τα παραπτώματα. Και τι κάνει; Την παίρνει για σύζυγο, τη νυμφεύεται. Και τι της δίνει ως σύμβολο επισημοποιήσεως του δεσμού; Δαχτυλίδι. Ποιο είναι αυτό; Το Πνεύμα το Άγιο!”

Πρόσκληση σε μια αγία και ολοκληρωτική σχέση με το Χριστό μάς απευθύνει ο αγ. Δημήτριος του Ροστώφ:

«Χαρά και ευφροσύνη απέραντη, γιορτή και πανηγύρι αιώνιο της ψυχής είναι η μυστική ένωσή της με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Αδελφέ μου, σήκωσε τους νοητούς οφθαλμούς της καρδιάς σου προς τον Θεό και ικέτευσέ Τον να την φλογίσει με τη θεία αγάπη Του. Ζήτα από το Θεό να σε διδάξει να κάνεις πάντοτε το θέλημά Του και να ανήκεις πάντοτε σ’ Αυτόν! Βίαζε τον εαυτό σου νύχτα και μέρα, μην του δίνεις ανάπαυση και ησυχία, μέχρι να ανοίξεις την καρδιά σου στον Κύριο, ν’ ανοίξεις μέσα σου τόπο για Κείνον και να γίνεις ολόκληρος κατοικητήριο της χάριτός Του! Γι’ αυτό πλάστηκες και αυτός είναι ο μοναδικός σκοπός της ζωής σου: η ένωσή σου με το Θεό!

Την ολοκληρωτική ένωσή σου με τον Κύριο θα επιτύχεις καλλιεργώντας την αδιάκοπη επικοινωνία μαζί Του δια της προσευχής. Ξέχασε όλα τα γήινα και μάταια και στρέψε όλες τις επιθυμίες και τις διαθέσεις σου προς Αυτόν, ζήτα το έλεός Του αδιάκοπα, κράτα τη μνήμη Του συνεχώς στο νου σου και βυθίσου όλος μέσα στο πέλαγος της αγάπης Του. Αυτός είναι ο Θεός σου, Αυτός ο δημιουργός σου, Αυτός η δόξα σου, Αυτός η σωτηρία και η αιώνια ζωή σου!

Κάθε πλούτος του παρόντος κόσμου είναι μάταιος. Κάθε ηδονή ανούσια. Κάθε δόξα ψέμα κι απάτη. Ένα μόνο πράγμα δεν έχει ούτε σκιά ματαιότητας ή απάτης ή ψεύδους: η αγάπη και η ένωση της νύμφης ψυχής με τον Νυμφίο Χριστό. Μόνο αυτή παραμένει στον αιώνα. Ας είναι για σένα παντοτινή χαρά και αδιάκοπο πανηγύρι η θεία αγάπη Του και η παρουσία Του στη ζωή σου και στο βασίλειο της καρδιάς σου. Τίποτε καλύτερο και τιμιότερο και ενδοξότερο απ’ αυτό δε θα βρεις ούτε στη γη ούτε στον ουρανό. Καμιά γήινη απόλαυση και κανένας ανθρώπινος έρωτας δε δίνουν στην ψυχή τόσο απόλυτη και ατελεύτητη παρηγοριά, ευφροσύνη και χαρά, όσο ο έρωτας του Θεού, η αγάπη προς τον Κύριο».

Αλλά και ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, αναφερόμενος στα Πάθη του Χριστού, λέει, πως:

«Τόση ήταν η αγάπη του Χριστού για τον κάθε άνθρωπο, ώστε πήρε πάνω Του τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, όλων των εποχών, αφού πρώτα στη Γεθσημανή παρουσιάστηκαν μπροστά Του μία προς μία όλες οι αμαρτίες, και ήταν τόσος ο πόνος που δοκίμαζε για κάθε μία, που την παρομοιάζει με ένα κοντάρι καρφωμένο στην καρδιά Του! Έτσι ο Χριστός, ο απολύτως αθώος, έγινε ο μέγας ένοχος και ο μέγας δοσίλογος απέναντι του Θεού. Σ’ Αυτόν τώρα έπρεπε να ξεσπάσει η οργή της θείας δικαιοσύνης.

Ας αγαπήσουμε, λοιπόν, τον Κύριο!

Και ας μην ξεχνάμε ποτέ: 

• Απόδειξη της αγάπης μας προς Αυτόν είναι η τήρηση των εντολών Του.
• Αρχή της αγάπης μας είναι η ταπείνωση.
• Πλήρωμα της αγάπης μας είναι η νίκη κατά των δαιμονικών παθών και η κάθαρση της καρδιάς μας.
• Αποτέλεσμα της αγάπης μας είναι η εγκατάσταση στην καρδιά μας Εκείνου που είπε «μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται».

Ζωτικός

 πηγή