Έπρεπε να ρίξομε μπετόν για την στέρνα. Όλα ήσαν έτοιμα. Ξαφνικά αρχίζει μία βροχή…
Παναγία μου, Χριστέ μου, άγιε Νεκτάριε, τώρα τι θα κάνουμε; Προσευχή!…
«Άγιε Νεκτάριε, σταμάτα τη βροχή, μέχρις ότου ρίξομε το μπετόν και σκεπάσουμε τη στέρνα» (δύο τρεις ημέρες εχρειάζοντο).
Ήταν Σάββατο, Κυριακή αργία.
Αν θα έβρεχε, θα μας χαλούσε αυτό που θα είχαμε κάνει.
«Άγιε Νεκτάριε, επί τρεις ημέρες θα κάνουμε Λειτουργία εις το όνομά σου».
Τι δύναμιν πράγματι έχει η πρεσβεία του αγίου Νεκταρίου!
Αμέσως σταμάτησε η βροχή και επί τρεις ημέρες δεν έβρεξε καθόλου.
Μόλις ρίξαμε και σκεπάσαμε με μπετόν τη στέρνα, άρχισε ραγδαία βροχή.
«Εγώ δεν έκανα τίποτε· ο Άγιος, η θαυματουργική δύναμις τού Αγίου ενήργησε»!
Από το βιβλίο του Γεωργίου Κρουσταλάκη, «Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης, ο Θεολόγος και Παιδαγωγός της ερήμου», των εκδόσεων Εν πλω.
