Επέτειος Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου: Μάρτυρες και Ομολογητές!

Στέλιος Κούκος

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα αναλογιζόμαστε τα πάθη του ελληνισμού του Πόντου και προσκυνούμε τα πολλαπλά μαρτυρία του, την Γενοκτονία που υπέστη και δεν την χωρά ανθρώπου νους!

Δεν πρόκειται, φυσικά, για ένα γεγονός το οποίο συνέβη άπαξ και εντός μιας μέρας, αλλά για μια ολόκληρη οδυνηρή περίοδο ετών με ποικίλες φονικές επιθέσεις και διώξεις! Και μάλιστα από ένα κράτος και κυβέρνηση που έπρεπε να προστατεύσει τους πολίτες του.

Και, οπωσδήποτε, οι φονικές αυτές ενέργειες δεν ήταν αυθόρμητες επιθέσεις μανιασμένου όχλου, αλλά καλά προετοιμασμένες πράξεις εξολόθρευσης. Ο μελετητής των γερμανικών αρχείων της γενοκτονίας, ιστορικός Πολυχρόνης Ενεπεκίδης τις χαρακτηρίζει ως «Άουσβιτς εν ροή»! Αναφέρεται, κυρίως, στους εκτοπισμούς με τις μακρές πορείες θανάτου, στα τάγματα εργασίας που μόνη τους χρησιμότητα ήταν η εξαφάνιση των χριστιανών: Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυρίων!

Την ίδια, μάλιστα, στιγμή που λειτουργούσε το φαινόμενο του κρυποχριστιανισμού για τους Πόντιους, αλλά και για τους Αρμένιους και τους Ασσυρίους. Δηλαδή, ανθρώπους που φοβόντουσαν στο φως της ημέρας να αποκαλύψουν την πραγματική τους εθνότητα και την θρησκευτική τους πίστη. Ήταν, όπως έχει λεχθεί το πρωί μουσουλμάνοι και το βράδυ χριστιανοί! Αυτά από τους ανεκτικούς οθωμανούς και την αυτοκρατορία τους! Παράξενο δεν είναι;

Κάθε χρόνο, λοιπόν, τέτοια μέρα φέρνουμε στο μυαλό μας την βάρβαρη γενοκτονία και εθνοκάθαρση των Ελλήνων του Πόντου που άσκησε το τουρκικό κράτος των προοδευτικών Νεοτούρκων στο πλαίσιο της εξάλειψης των χριστιανών της χώρας!

Στην ουσία, όμως, πρόκειται για την συνέχεια της ίδιας πολιτικής της… πολυπολιτισμικής οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αντίστοιχες πολιτικές, αλλά πιο… διαλλακτικές ήταν το παιδομάζωμα και η σκληρή φορολόγηση.

Δύο αφομοιωτικές εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες, αργόσυρτες και εν εξελίξει μέσα στα χρόνια της τουρκοκρατίας, αφού τα παιδιά γίνονταν οθωμανοί και πάρα πολλοί χριστιανοί που δεν άντεχαν την οικονομική καταπίεση και εξαθλίωση αλλαξοπιστούσαν. Ή κρατούσαν την πίστη τους κρυφή, γράφοντας τα δικά τους επικά μαρτυρία σε κατακόμβες ή καταφεύγοντας, πάντα εν κρυπτώ, στα μοναστήρια της περιοχής για την τέλεση των Θείων Μυστηρίων. Τις βαπτίσεις, τους γάμους, να εξομολογηθούν και να κοινωνήσουν! (Αντίστοιχη προσωπική μαρτυρία αναφέρει ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου, Γέροντας Γαβριήλ η οποία συνέβη τη δεκαετία του 1950)!

Εν τω μεταξύ οι Ρωμιοί και οι άλλες χριστιανικές εθνότητες δούλευαν για να «προκόβει» των οθωμανών το κράτος, πάντα με ξένους κόπους.

Τα γεγονότα, όμως, των τελευταίων γενοκτονιών που άρχισαν στις αρχές του 20ού αιώνα μοιάζουν να αποτελούν την τελευταία(;) επίθεση των Τούρκων για την «τελική λύση», την πιο βίαιη και πιο ολοκληρωτική, για το ξεκαθάρισμα της εθνικής «ποιότητας» του πληθυσμού του τουρκικού κράτους!

Και, όπως είναι γνωστό ο αφανισμός των χριστιανών έγινε κατόπιν συμβουλής-πρότασης του Γερμανού αντιστρατήγου Λίμαν φον Σάντερς, στρατιωτικού συμβούλου της οθωμανικής αυτοκρατορίας! (Παράξενη δεν είναι και η συμμετοχή του γερμανού… ειδικού; Δεν κρύβεται η εθνική τεχνογνωσία στα ολοκαυτώματα)! Οι χριστιανοί, λοιπόν, όχι μόνον περίσσευαν, αλλά θεωρούνταν επικίνδυνοι για τα συμφέροντα του κράτους και του τόπου τους.

Από τα τέλη του 19ου αιώνα η οθωμανική αυτοκρατορία, ήταν ένα κράτος εν αποσυνθέσει, ο «μεγάλος ασθενής», όπως χαρακτηριζόταν διεθνώς και έτσι άρχισε να «παρασέρνει» στον θάνατο και τον όλεθρο τους χριστιανούς της χώρας για τη δική της διάσωση. Και βεβαίως την ίδια πολιτική συνέχισαν οι νεότουρκοι. (Κάτι σαν… πρόναζι)!

Και πέραν από τις πολλαπλές και ποικίλες γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις που έβαλαν σε εξέλιξη για την τουρκική ομογενοποίηση, είναι προφανές πως επένδυαν για μια ακόμη φορά και στο πλιατσικολόγημα των περιουσιών των προκομμένων και νοικοκύρηδων χριστιανών.

Το πλιάτσικο, όπως αναφέραμε και άλλη φορά, αποτελεί πάντα την κινητήριο δύναμη της τουρκικής επιθετικότητας! Μοιάζει να αποτελεί τη μοναδική έμπνευση της δημιουργικότητας και παραγωγικότητας τους, από της εμφανίσεως τους στο προσκήνιο της ιστορίας! Και ως προς αυτό είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική η ρήση του μεγάλου, τουρκολόγου, Νεοκλή Σαρρή, ο οποίος γνώριζε τα της Τουρκίας όσο κανένας Τούρκος, πως η «Τουρκία δεν έχει ιστορία αλλά ποινικό μητρώο»!

Και το πλιατσικολόγημα τους είναι εμφανές σήμερα με το πως συμπεριφέρονται στις θάλασσες της Ελλάδας και της Κύπρου.

Μνήμη της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου σήμερα, και των φρικτών και δολοφονικών μαρτυρίων που υπέστησαν. Ένας λαός που μαρτύρησε τόσο για την καταγωγή του όσο και για την πίστη του. Η άρνηση της πίστης τους μπορούσε, βεβαίως να σώσει τις ζωές τους. Όχι, όμως, την ελληνικότητά τους!

Σε μία περίπτωση ενός χωριού του οποίου οι κάτοικοι προτίμησαν να εξισλαμιστούν παρά να πάρουν τον δρόμο της επώδυνης εξορίας των «ταγμάτων εργασίας», στην συνέχεια, όταν έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών, οι Τούρκοι τους αρνήθηκαν την δυνατότητα να έλθουν στην Ελλάδα, παρά τις επίσημες ελληνικές προσπάθειες! Ήταν πλέον Τούρκοι γι’ αυτούς!

Τιμούμε, λοιπόν, σήμερα τους Μάρτυρες του Πόντου που δεν ήταν μόνον οι 353.000 νεκροί, αλλά και όλοι όσοι έζησαν τις δεινές, ακραίες και φονικές καταστάσεις, τα βασανιστήρια, τους κατατρεγμούς, την πείνα, την δίψα, το ατελείωτο εξαντλητικό βάδισμα, την κάψα και το κρύο, την εξαθλίωση, την αγωνία για τους δικούς τους ανθρώπους, την απελπισία, τις απώλειες και τους θανάτους των δικών τους, ακόμη και νηπίων και μικρών παιδιών -ένα ακόμη φρικτό παιδομάζωμα και εξισλαμισμός των εσαεί μαρτυρικών Ρωμηών!

Μνήμη σήμερα των Μαρτύρων και των μαρτυρίων του ελληνισμού του Πόντου!

Μνήμη των Ομολογητών του ελληνισμού του Πόντου οι οποίοι εκακοπάθησαν για την χριστιανική τους πίστη!

Αυτής της πίστη η οποία τους κρατούσε και τους κράτησε για πάντα Ρωμηούς, Έλληνες!

πηγή