Σύγχρονες, ελεήμονες, οσιακές μορφές - μέρος 8ο - Ο ελεήμων π. Αθανάσιος της Νεραντζιώτισσας. Ο,τι είχα το έδωσα.

 

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

Ο Γέροντας Αθανάσιος, ο ταπεινός λευΐτης της Νεραντζιώτισσας στο Μαρούσι, ήταν η εικόνα της έμπρακτης αγάπης, της ελεημοσύνης, της συμπάθειας.

Κάποια μέρα τον επισκέφθηκε απελπισμένη μια χήρα γυναίκα. Κινδύνευε να της κάνουν έξωση, επειδή δεν είχε να πληρώσει το ενοίκιο. Ο Γέροντας την συμπόνεσε, αλλά εκείνη την στιγμή δεν είχε καθόλου χρήματα.
-Παιδί, της είπε, δεν έχω δραχμή στην τσέπη μου. Όμως, μη φύγεις. Κάθησε έξω στους πάγκους, να δω τι μπορεί να  γίνει.
Ο εύσπλαχνος Γέροντας κατέφυγε με θέρμη στην αγαπημένη του προσευχή.
- Γιατί άφησες, γλυκύτατε Χριστέ μου, τα παιδιά σου να  φθάσουν σε τέτοια ανέχεια; Λυπήσου, Κύριε, και αυτήν την δούλη σου και μην επιτρέψεις να την πετάξουν στον δρόμο!
Σε λίγο μια ευκατάστατη κυρία κατέφθασε και του παρέδωσε ένα φάκελο με σεβαστό ποσό. Ο Γέροντας ούτε άνοιξε τον φάκελο, να δεί πόσα χρήματα περιείχε. Φώναξε με χαρά την χήρα και της τα παρέδωσε. Η γυναίκα ανοίγοντας τον φάκελο έμεινε άφωνη. Με το ποσό του περιεχομένου του ξωφλούσε τον ιδιοκτήτη της.
Η φιλανθρωπία και η συμπόνια του Γέροντος Αθανασίου δεν σταματούσε μόνο στο δόσιμο χρημάτων. Η προσωπική προσφορά του είναι αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία. Ήταν ο άγγελος παρηγοριάς των εγκαταλειμμένων φυματικών της περιοχής· όχι μόνο τους προσέφερε τρόφιμα, αλλά και έπαιρνε τα λερωμένα ρούχα τους, τα έπλενε, τα σιδέρωνε και τους τα πήγαινε χωρίς μεταφορικό μέσον από το Μαρούσι στα Μελίσσια. Και όλα αυτά «εν τω κρυπτώ», αφού ο Κύριος μας είπε: «Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» (Ματθ. στ΄ 3).  Πριν κοιμηθεί τον ύπνο των δικαίων στις 17 Αυγούστου του  1967 έλεγε:
—Γυμνός ήρθα, γυμνός και θα φύγω.
Γι’ αυτό και, πριν παραδώσει την ψυχή του στα χέρια του παντελεήμονος και πανοικτίρμονος Θεού μας, δέχθηκε επίσκεψη της προσωποποιημένης ελεημοσύνης. Η μοναχή που τον υπηρετούσε στις τελευταίες στιγμές του τον ρώτησε ποιος τον επισκέφτηκε και της είπε:
-Η ελεημοσύνη, παιδί μου!
-Και τι της είπατε; Ρώτησε εκείνη.
—Της είπα ότι, ο,τι είχα, το έδωσα. Δεν έχω τίποτα άλλο!