(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Άνθρωπος ο οποίος επαινεί τον πλησίον του και κατακρίνει τον εαυτό του, φθάνει σε μέτρα αγιότητος.
Αν ζητάς εσύ από τον άλλονε, επειδή σε λύπησε, να σου βάλει μετάνοια, δεν είσαι καλά, δεν είσαι εντάξει, δεν βαδίζεις στον δρόμο της καλογερικής.
***
Τα πατερικά βιβλία λένε ότι ο aββάς Νισθερώ απέκτησε φήμη άγιου ανδρός.
Και πήγε άλλος και του λέει: «Τι αρετή έκανες, πάτερ, κι έφθασες σ’ αυτά τα μέτρα;».
Λέει: «Αφότου μπήκα στο μοναστήρι, είπα, εγώ και το γαϊδούρι ένα είμαστε. Όσο μιλάει το γαϊδούρι, όταν το δέρνεις, τόσο θα μιλήσω κι εγώ».
Αυτό ήταν το θεμέλιο, ότι και να τον δείρουνε, «ευλόγησον». Τώρα εμείς φθάσαμε στο σημείο, δεν σηκώνουμε λόγο.
***
Ο άνθρωπος, εφόσον ζει, πρέπει πάντοτε να αγωνίζεται.
Και ο πρώτος αγώνας είναι να νικήσει τον εαυτό του.
Ο πρώτος και ο κυριότερος εχθρός του ανθρώπου δεν είναι ο διάβολος, όχι.
Είναι ο ίδιος ο άνθρωπος εις τον εαυτό του επίβουλος.
Και τούτο διότι δεν ακούει τον άλλον, ακούει τι τον λέει ο λογισμός του.
Ενώ έχουμε τόσους αγίους Πατέρες να τους μιμηθούμε διαβάζοντας τα συγγράμματα τους, εντούτοις όμως το εγώ μας μας κυριεύει πολλές φορές.
Όταν ο άνθρωπος νικήσει τον εαυτό του, είναι ο μεγαλύτερος μεγαλομάρτυρας και τροπαιοφόρος και νικηφόρος ενώπιον του Θεού!
***
Γι’ αυτό πολλές φορές, να σας πω, πατέρες, εφοβήθηκα την κρίση του Θεού.
Είναι σύμφωνος ο Θεός με μένανε ή μήπως αλλάζει ο Θεός; Έμνήσθην των κριμάτων Σου και εφοβήθην, εμνήσθην των κριμάτων Σου και παρεκλήθην» (Ψαλμ. 118, 12· 52). Έτσι είναι.
Απόσπασμα από το βιβλίο, «Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης», έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ» , Κατουνάκια Αγίου Όρους.
