Στέλιος Κούκος
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μέσα στο αποκορύφωμα του καιρού και του θέρους, μέσα στους θερινούς καύσωνες, και συχνά πυκνά και εν μέσω φονικών δασικών πυρκαγιών, έρχονται οι εσπερινές παρακλήσεις στην Υπεραγία Θεοτόκο ως γλυκασμός των αγγέλων να μας καταπραΰνουν και να μας ανεβάσουν σταδιακά ως κλίμακα στο ύψος της Μεταστάσεως της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Σ’ αυτή την γλυκόπικρο και χαρμόλυπο γιορτή της Κοιμήσεως που είναι και το τελευταίο Πάσχα της χρονιάς, του εκκλησιαστικού έτους το οποίο ολοκληρώνεται και εκπνέει μαζί με τον Αύγουστο.
Όμορφο, βεβαίως, είναι και το προτελευταίο Πάσχα της χρονιάς που μοιάζει να φιλοξενείται ή και να αποτελεί ένθετο μέσα στην περίοδο της προετοιμασίας για την Κοίμηση και την Μετάσταση της Παναγίας, δηλαδή αυτό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.
Μια παρήγορη γλυκειά πύρινη και φιλάνθρωπη πανδαισία, το βιωματικό αποκαλυπτικό αποκορύφωμα της σχέσης των Αποστόλων και του Χριστού στην κορυφή του όρους Θαβώρ, όπου ο κορυφαίος των Αποστόλων Πέτρος έκθαμβος θα σπεύσει να αναφωνήσει: Κύριε, καλόν εστιν ημάς ώδε είναι!
Δηλαδή, καλό θα είναι να μείνουμε εδώ! Εδώ να μείνουμε! Δεν υπάρχει τίποτε άλλο καλύτερο! Θα κατασκηνώσουμε, αφού φτιάξουμε τρεις σκηνές για σας! Για μας δεν χρειάζονται! Ας είμαστε μόνο εδώ μαζί σας! Δεν θέλουμε τίποτε άλλο! Εδώ να μείνουμε!
Ο γλυκασμός των Αγγέλων στο αποκορύφωμά του!
Και να που το θέρος έχει πάρει ήδη πνευματική φωτιά και φως και δεν ενοχλείται από τις ποικίλες θερινές παρενέργειες και λοιπούς εκτροχιασμούς! Καλόν εστιν ημάς ώδε είναι! Εδώ θα μείνουμε!
Σε κάθε ανθρώπινη καρδιά λειτουργεί ένα όρος Θαβώρ, και έτσι ο καθένας μπορεί να το «κατακτήσει», κατά δύναμη, κατά προσπάθεια, και κατά χάρη διά θείας επισκέψεως σ’ αυτό! Και έτσι, ίσως να φτάσει να πανηγυρίσει έκθαμβος, αφού βεβαίως γευτεί τον γλυκασμό της Μεταμόρφωσης!
Από την πρώτη Αυγούστου, με την «Πρόοδο του Τιμίου Σταυρού», δηλαδή την πάλαι ποτέ έξοδο του Τιμίου Σταυρού από τα ανάκτορα των αυτοκρατόρων της Βασιλεύουσας και την παράδοσή του στους Ιερείς της Του Θεού Σοφίας, αρχίζει και ο γλυκασμός και η παραμυθία των Παρακλήσεων.
(Ο Τίμιος Σταυρός για 15 μέρες περιφερόταν στις συνοικίες της Κωνσταντινούπολης για να ευλογήσει τον αέρα και τα καταλύματα των ανθρώπων. Είχε παρατηρηθεί πως εκείνες τις μέρες αυξάνονταν οι ασθένειες και έτσι το ιερό θησαύρισμα των ανακτόρων έβγαινε στην Πόλη και την ευλογούσε και εξόριζε τις ασθένειες από τους ανθρώπους)!
Αλλά ας μείνουμε στις Παρακλήσεις στην Υπεραγία Θεοτόκο και την παραμυθία που μας μεταγγίζουν καθημερινά για όλο αυτό το δεκαπενθήμερο. Άλλωστε και αυτές αποτελούν ένα αντίστοιχο με τον Τίμιο Σταυρό αποτρεπτικό φυλακτήριο το οποίο προσφέρεται σε κάθε μεγαλούπολη, πόλη, χωριό και άνθρωπο που θέλει να τις εγκαρδιωθεί!
Παρακλήσεις που μοιάζουν να μας προσφέρουν τον πλήρη ρεμβασμό του καλοκαιριού του οποίου ορισμένες φορές οι μέρες του φαίνεται να αποτελούν ένα έγκαυμα στον χρόνο. Ο πιο αργόσυρτος χρόνος του έτους που δοκιμάζει τις αντοχές μας.
Και έρχεται η Μικρά και η Μεγάλη Παράκληση ως ένα «ξωτικό» διάλειμμα προερχόμενο από τον κόσμο των Αγγέλων και ιδιαίτερα της χάρης της Μεγαλόχαρης Παναγίας για να μετατρέψει τον τεταμένο, απαράκλητο και απειλητικό θερμό χρόνο και καιρό σε γλυκασμό.
Ένα απροσδόκητο ξαπόσταμα πολλά υποσχόμενο με την ψυχική ευφορία που μεταδίδουν οι λατρευτικές αυτές ακολουθίες με το αποφόρτισμα των ψυχών που προσφέρουν από πάσης ανάγκης και θλίψεως…
Μια ευρυχωρία ψυχική η οποία μπορεί να αποτελέσει ασπίδα προστασίας, αλλά και ένα ξίφος για πνευματική προέλαση όταν ο πόνος, η αθυμία, η περίσκεψη καταντούν κατάθλιψη και η ζωή μοιάζει να οδηγείται σε ένα αδυσώπητο τέλμα! «Προς τίνα καταφύγω άλλην…».
Η Παράκληση, η Μικρά και η Μεγάλη, έρχεται να σε πιάσει από το χέρι και ανεπαισθήτως και να σε οδηγήσει διά του γλυκασμού των αγγέλων στην πνευματική ευφορία του κόσμου της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Η Παναγία είναι ο ξενοδόχος και οι πλήρεις χάριτος μονές της φιλοξενούν και περιθάλπουν τους προστρέχοντες και προσκαρτερούντες ανάπαυση και σωτηρία. Γιατί σωτηρία είναι το ξαλάφρωμα και η αγαλλίαση η οποία ανακουφίζει τον άνθρωπο από την προσωπική του βουλιμία, αλλά και την χωρίς εμπάθεια αντιμετώπιση των άλλων ανθρώπων. Και γίνεται ο άνθρωπος και η καρδιά του μια θύρα ανοικτή στο επέκεινα!
Ο μεστός, ποιητικός και μελωδικός κώδικας των Παρακλήσεων επιδρά στον ψυχικό σου κόσμο σαν μια θεία ανανέωση και σε ξεκουράζει και σε αναπαύει! Ο γλυκασμός των αγγέλων σε τροφοδοτεί με την χάρη της Παναγίας των θλιβομένων η χαρά! «Η πιο μεγάλη χαρά από όλες τις χαρές».
Και είναι ο ίδιος ο γλυκασμός ο οποίος θα σε καλεί κάθε μέρα για να τον γευτείς ξανά και ξανά -ανεπαισθήτως πάντα- αλλά σίγουρα ανατροφοδοτικά, αναζωογονητικά και αναγεννητικά!
Ότι οι δύσκολες μέρες του Αυγούστου κοσμούνται από την χάρη και την καθοριστική παρουσία της Παναγίας που δεν εγκαταλείπει τον κόσμο και τους ανθρώπους, προσφέροντας ως βάλσαμο στις ψυχές των ανθρώπων τον γλυκασμό των αγγέλων.
Μέλι και νέκταρ από τον πνευματικό της κήπο και κόσμο που διαχέει ως παράκληση και παραμυθία η φιλόστοργη Μητέρα και Κυρά του Αυγούστου!
