Μία χρονιά περνούσε ένα καΐκι με την Παναγία την Φανερωμένη από την Αρτάκη, ανοικτά από το Βόρρι [στην Προποντίδα]. Το καΐκι σταμάτησε· ούτε μπροστά, ούτε πίσω.
Οι παπάδες που συνώδευαν την Παναγία την Φανερωμένη έκαναν παράκλησιν και αγιασμό, για να φύγη το καΐκι, αλλά τίποτα. Τότε κάποιος από το πλήρωμα είπε, μήπως θέλη η Παναγία να πάη στη μητέρα της την Αγία Άννα να χαιρετίση;
Τότε ο καπετάνιος έστριψε το τιμόνι προς το Βόρρι και αμέσως, ως εκ θαύματος, ξεκίνησε το καΐκι για το Βόρρι.
Εν τω μεταξύ ειδοποίησαν στο Βόρρι ότι έρχεται η Παναγία η Φανερωμένη.
Την ώρα που έβγαζαν την Παναγία από το καΐκι, να την πάνε μέσα στο Μοναστήρι, κοντά στην Αγία Άννα, τα τζάμια και των δυο εικόνων έτριξαν. Τα μικρά παιδιά είδαν τις εικόνες που έσμιξαν και το φώναξαν να το ακούση ο κόσμος.
Τοποθέτησαν την Παναγία την Φανερωμένη κοντά στην Αγία Άννα και της άναψαν ένα καντήλι μπροστά της.
Το βράδυ άκουσε ο κόσμος να κτυπούν τα καντήλια. Πρώτα κτυπούσε το ένα, κατόπιν το άλλο, με διαφορετικό ήχο το καθένα.
Τα παιδιά έβλεπαν δυο γυναίκες να κουβεντιάζουν, και ταυτόχρονα να κτυπούν τα καντήλια!
Μιλούσε η Αγία Άννα, κτυπούσε το δικό της· μιλούσε η Παναγία η Φανερωμένη, κτυπούσε το δικό της. Το ένα έκανε «ντιν», το άλλο έκανε «νταν».
Έμεινε η Παναγία η Φανερωμένη στο Βόρρι τρεις μέρες, έκαναν όλα τα σπίτια του χωριού αγιασμό με την χάρη της. Κατόπιν την πήραν και έφυγαν.
Στην παραλία του χωριού Βόρρι είχαν βγάλει την εικόνα της Αγίας Άννης. Έσμιξαν πάλι οι εικόνες και έφυγε το καΐκι. Οι δε Ιερείς έκαναν δεήσεις.
Αυτό το περιστατικό το διηγούνται μεγάλοι άνθρωποι σήμερα, αλλά παιδιά μικρά τότε, που το έχουν δη με τα μάτια τους, να σμίγουν οι εικόνες, να συνομιλούν δυο σκιές και να κτυπούν τα καντήλια συνθηματικά «ντιν-νταν».
Από την ανάρτηση «Αγία Άννα και θαυματόβρυτος αυτής εικών», Αἴγιον, 1980 η οποία βρίσκεται στην ιστοσελίδα: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/agia_anna_2.htm#02
