«Η εκκλησία είναι η αιωνία αλήθεια, διότι είναι συνδεδεμένη με την Αλήθεια, τον Χριστό και εμπνέεται από το πνεύμα της Αληθείας.
Γι’ αυτό κατά την ώρα της προσευχής και κατά τη μελέτη του θείου Λόγου πρέπει να αισθανώμεθα ευλάβεια για κάθε σκέψι και για κάθε λέξι.
Την αμφιβολία και την περιφρόνησι των σωστικών αληθειών πρέπει να τις αποφεύγουμε σαν δηλητήριο του διαβόλου.
Το Άγιο Πνεύμα δίδαξε τους αγίους, καθώς τα απλά και άκακα παιδιά, να ζητούν, να ευχαριστούν και να δοξάζουν τον Θεό μ’ εκείνες τις προσευχές που βάζει στα χείλη μας η Εκκλησία».
«Η φωνή των εκκλησιαστικών αναγνωσμάτων, των ύμνων, των προσευχών και ικεσιών είναι η φωνή των ψυχών μας. Είναι η φωνή που εκφράζει τις πνευματικές μας καταστάσεις, τις ψυχικές μας ανάγκες και απαιτήσεις.
Είναι η φωνή της ανθρωπότητος που αισθάνεται και συναισθάνεται την αθλιότητά της, την ανάγκη της σωτηρίας και του Σωτήρος, την ανάγκη της δοξολογίας και της Ευχαριστίας για τις αναρίθμητες ευεργεσίες και τις ατελείωτες τελειότητες του Θεού.
Είναι θαυμαστοί αυτοί οι ύμνοι και οι προσευχές. Είναι η πνοή του Παρακλήτου».
