(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Από το συναξάρι του αγίου Αρέθα
Κάποια γυναίκα είχε ένα αγόρι το οποίο ήταν πέντε ετών και στεκόταν κοντά στον τόπο του μαρτυρίου του Αγίου Αρέθα. Η γυναίκα αυτή ως ευλαβής και ενάρετος άνθρωπος έτρεξε στο λείψανο του Αγίου Αρέθα και αλείφτηκε αυτή και το παιδί της της από το μαρτυρικό αίμα του αγίου.
Μετά από αυτό κατανύχθηκε η ψυχή της από θείο έρωτα και άρχισε να καταριέται μεγαλόφωνα τον τύραννο.
Όταν οι στρατιώτες την άκουσαν, την άρπαξαν και την πήγαν στον βασιλιά, λέγοντάς του όσα είπε εναντίον του. Αυτός χωρίς να την εξετάσει καθόλου, έδωσε διαταγή να την κάψουν. Έτσι, αφού, άναψαν φωτιά την έδεσαν οι δήμιοι, ενώ η Αγία χαιρόταν.
Το παιδί της, όμως, στενοχωριόταν σαν το αλογάκι, το οποίο δεν υποφέρει να αποχωριστεί από την μητέρα του και στρέφοντας από ‘δω και από εκεί τα μάτια του φώναζε την μητέρα του.
Έπειτα, βλέποντας τον βασιλιά έπεσε στα πόδια του, κλαίγοντας και παρακαλώντας τον για την μητέρα του. Ο βασιλιάς συμπάθησε το παιδί, επειδή ήταν όμορφο και χαριτωμένο, διότι παρόλο που δεν μπορούσε ακόμη να μιλήσει καθαρά η ομιλία του ήταν γλυκύτατη.
Γι’ αυτό το πήρε και το κάθισε στα γόνατά του και του είπε:
«Ποιον αγαπάς περισσότερο από όλα τα πράγματα»;
Και το παιδί απάντησε:
«Την μητέρα μου, και γι’ αυτήν ήλθα να σε παρακαλέσω να την λύσουν, για
να με λάβει μαζί της στο μαρτύριο, στο οποίο με παρακίνησε πολλές
φορές».
Λέγει προς αυτό ο βασιλιάς:
«Και τι είναι αυτό το μαρτύριο»;
Τότε το βρέφος του είπε:
«Να πεθάνω για τον Χριστό και πάλιν να ζήσω».
Λέγει ο τύραννος:
«Ποιος είναι αυτός ο Χριστός»;
Το δε βρέφος απάντησε:
«Πάμε στην Εκκλησία, να σου τον δείξω».
Βλέποντας τότε το ευλογημένο εκείνο παιδί, ότι οι δήμιοι οδηγούν την μητέρα του στο Μαρτύριο, έκλαψε λέγοντας:
«Άσε με να προφτάσω την μητέρα μου».
Και ο βασιλιάς το ρώτησε:
«Γιατί την άφησες και ήλθες σε μένα; Μείνε μαζί μας και εγώ θα σου δώσω ωραία οπωρικά».
Το κεχαριτωμένο και θεοφώτιστο βρέφος του αποκρίθηκε πως:
«Εγώ νόμισα ότι είσαι Χριστιανός και ήλθα να σε παρακαλέσω για την
μητέρα μου, αλλά μετά Ιουδαίου δεν θέλω να ζήσω καθόλου, ούτε
καταδέχομαι να λάβω από σένα τίποτε, αλλ’ άφησέ με να πάω στην μητέρα
μου».
Επειδή ο βασιλεύς θαύμασε την σύνεση του παιδιού τον συμβούλεψαν να το στείλει στην βασίλισσα, μήπως και το κολακέψει εκείνη και μείνει στο παλάτι μαζί τους.
Αλλά του η σύνεση του παιδιού νίκησε τις πανουργίες και τα τεχνάσματά τους, διότι ούτε καν απάντηση τους έδωσε, αλλά μόνον την μητέρα του σκεφτόταν και κοιτούσε.
Και όταν είδε ότι την έρριψαν στην φωτιά, πόνεσε η ψυχή του.
Και καθώς ήταν στα γόνατα του βασιλιά έσκυψε και τον δάγκασε όσο μπορούσε πιο δυνατά. Έτσι, ο τύραννος πόνεσε και το έριξε κάτω, διατάσσοντας κάποιον άρχοντα να το πάρει και να το εξαναγκάσει να αρνηθεί τον Χριστό.
Το παιδί, όμως, διέφυγε από εκείνον, και τρέχοντας πήγε στην φωτιά και πρόθυμα πήδησε στο μέσο της, αγκαλιάζοντας χαρούμενος την μητέρα του!
Έτσι κληρονόμησε μαζί της τον στέφανον της αθλήσεως.
Ο άγιος Αρέθας τιμάται στις 24 Οκτωβρίου.
Διασκευή από τον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», μήνας Οκτώβριος, τόμος 10ος.
