Με κατάνυξη τελέσθηκε προχθές βράδυ, για άλλη μια χρονιά, στον Ιερό μας Ναό, Ιερά Αγρυπνία για την εόρτιο μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Μελετίου Πηγά, Πατριάρχου Αλεξανδρείας. Κατά τη διάρκεια της Ιεράς Αγρυπνίας τελέσθηκε Μέγας Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας, Όρθρος και εν συνεχεία Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά θείου κηρύγματος.
Ο Άγιος Μελέτιος σε όλον τον βίο, έδειξε πνεύμα θυσίας και αυταπάρνησης. Το πνεύμα θυσίας του φανερώνεται από το εξής γεγονός: το 1585, ο τσάρος Ιβάν ο Τρομερός ζήτησε από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, Άγιο Σίλβεστρο "άνθρωπον ορθόδοξον και επιστήμονα της γλώσσης της λατινικής" για να μεταφράσει και να αναιρέσει τις κακοδοξίες του από Ρώμης αποσταλέντος βιβλίου περί της εν Φλωρεντία Συνόδου. Ο Πατριάρχης το ανέθεσε στον Άγιο Μελέτιο, ο οποίος ευχαρίστως απεδέχθη την πρόσκληση αυτή για να συμπαρασταθεί στους ομοδόξους Σλάβους αδελφούς, οι οποίοι υπέφεραν από την ιησουϊτική προπαγάνδα. Κατά το ταξίδι του για την Ρωσία, στάθμευσε στην Κωνσταντινούπολη. Οι ταραχές και τα προβλήματα που ταλαιπωρούσαν τους Ορθοδόξους από εσωτερικά και εξωτερικά αίτια, και οι παρακλήσεις των αρχιερέων και του Πατριάρχου Ιερεμίου του Τρανού, ανάγκασαν τον Μελέτιο να παραμείνει στην Κωνσταντινούπολη για τρία χρόνια και τελικά να μην μεταβεί στην Ρωσία ποτέ. Προτίμησε να συμπαρασταθεί στους πονεμένους και κατατρεγμένους Έλληνες αδελφούς του από το να αναχωρήσει για τη Ρωσία, όπου σίγουρα τον περίμεναν τιμές και δόξες. Πόσοι Έλληνες λόγιοι από την Άλωση και μετέπειτα δεν προτίμησαν την φυγή από την σκλαβωμένη Ανατολή για την Δύση και τη Ρωσία, προτιμώντας μια άνετη ζωή μακρυά από τις θλίψεις και τους διωγμούς του Οθωμανού δυνάστη; Πολλοί περισσότεροι, η φυγή των οποίων, όμως βύθισε το Γένος στο σκοτάδι της αμάθειας... Αντίθετα ο ιερός Μελέτιος παρέμεινε εδώ, πραγματοποιώντας ένα σπουδαίο έργο, μιλώντας στην γλώσσα του απλού λαού για το Ιερό Ευαγγέλιο και μεταδίδοντάς του τις αλήθειες της πίστεως και συμβάλλοντας στην διατήρηση και εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας μέσα από τα μνημειώδη συγγράμματα του. Η απόφασή του αυτή ας αποτελέσει παράδειγμα και υπόδειγμα για εμάς τους Νεοέλληνες, όπου οθνεία ήθη και έθιμα έχουν αλλοιώσει τον χαρακτήρα μας και έχουν αλώσει την πατρίδα μας. Αν κάτι μας λείπει σήμερα είναι το πνεύμα θυσίας, το "φιλότιμο", η "πνευματική λεβεντιά" για την οποία μιλούσε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, ο οποίος έλεγε: "Η ανώτερη χαρά βγαίνει από την θυσία. Μόνο όταν θυσιάζεται κανείς, συγγενεύει με τον Χριστό, γιατί ο Χριστός είναι θυσία". Το πνεύμα αυτό της θυσίας είναι φανερό σε όλον τον βίο του Αγίου Μελετίου.
Είθε ο Άγιος Μελέτιος να μεσιτεύει προς τον Θεό να αποκτήσουμε όλοι μας σήμερα αυτό το πνεύμα θυσίας και αγάπης, το οποίο μας λείπει και το έχουμε τόσο ανάγκη...
π. Δ. Ε. Μ.
