Βρισκόμαστε στον Γολγοθά, στα χρόνια της Σταυρώσεως του Χριστού. Ο Εκατόνταρχος Λογγίνος με τους στρατιώτες του έχει διαταχθεί από τον Πιλάτο να εκτελέσει τη Σταύρωση του Χριστού. Στη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας του έχει παρευρεθεί σε εκτέλεση θανατικής ποινής πολλές φορές. Τέτοιον όμως Κατάδικο, να υπομένει αδιαμαρτύρητα, να σιωπά ταπεινά, να προσεύχεται, να κραυγάζει δυνατά ότι έφτασε το τέλος του, δεν έχει ξαναδεί. Όταν είδε και τα παράδοξα γεγονότα που συνέβησαν, τον σκοτισμό του ήλιου μέρα μεσημέρι, τον δυνατό σεισμό… συγκλονίστηκε η ψυχή του και ομολόγησε με πίστη: «Αληθώς ο άνθρωπος ούτος υιός ην Θεού».
Σύμφωνα με την παράδοση της
Εκκλησίας μας, οι συμπατριώτες του τον καταδίωξαν, γι’ αυτό κι εκείνος
άφησε το στρατιωτικό του αξίωμα κι έφυγε για την Καππαδοκία. Τον
ακολούθησαν δύο στρατιώτες του, που είχαν κι εκείνοι πιστέψει στον
Χριστό. Εκεί που βρέθηκαν, ζούσαν λιτά, ασκητικά και κήρυτταν την πίστη
στον αληθινό Θεό. Πολλοί ακούγοντας το κήρυγμά τους βαπτίζονταν
Χριστιανοί.
Η φήμη του αγίου Εκατόνταρχου
Λογγίνου και των συντρόφων του απλώθηκε μέχρι τα Ιεροσόλυμα. Ο Πιλάτος
έστειλε στρατιώτες να τους θανατώσουν. Αυτοί έφτασαν στο ασκητικό μέρος
που ζούσε ο Άγιος. Τον συνάντησαν. Δεν τον αναγνώρισαν, καθώς αυτός
φορούσε φτωχικά ρούχα. Τον ρώτησαν αν γνωρίζει που κρύβεται ο Λογγίνος
και οι δύο ακόλουθοί του. Ο Άγιος χωρίς να τους φανερώσει τίποτα, τους
φιλοξένησε δύο μέρες, όσο καλύτερα μπορούσε στο φτωχικό του καλύβι, σαν
να ήταν οι πιο καλοί του φίλοι. Κι όταν ήρθε η κατάλληλη στιγμή, τους
αποκαλύφθηκε. Εκείνοι ξαφνιάστηκαν μπροστά στην τόση αγάπη και καλοσύνη
που τους έδειξε. Αρνήθηκαν να τον θανατώσουν και του πρότειναν να
κρυφτεί σε άλλο μέρος, που να μην κινδυνεύει. Προτιμούσαν να τιμωρηθούν
οι ίδιοι από τον Πιλάτο παρά να προβούν σε μία τέτοια πράξη.
Τότε ο Άγιος γεμάτος γενναιότητα
τους απάντησε πως αυτός που θυσιάζεται για τον Χριστό δεν χάνεται, αλλά
πηγαίνει στον Παράδεισο και χαίρεται αιώνια. Τους παρακάλεσε να μην του
στερήσουν αυτή τη χαρά, να μαρτυρήσει για τον αγαπημένο του Κύριο. Ο
άγιος Λογγίνος με τους δύο ακολούθους του φόρεσαν τα πιο επίσημα ρούχα
που είχαν, σαν να πήγαιναν σε γιορτή, και αφού γονάτισαν, παρακίνησαν
τους στρατιώτες να εκτελέσουν τη διαταγή.
Τελικά οι Άγιοι μαρτύρησαν. Η Εκκλησία μας τους τιμά κάθε χρόνο στις 16 Οκτωβρίου.
Όσοι έχουν αγνή καρδιά, αγαθή
διάθεση, όπως ο άγιος Λογγίνος, αναζητούν και βρίσκουν τον Θεό, Τον
αγαπούν βαθιά, αγαπούν και τους ανθρώπους και γίνονται Άγιοι.
Ελπίδα
Μηνολόγιο Οσίου Συμεών Μεταφραστή, σελ. 12-18.
Περιοδικό «ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ», Οκτώβριος 2024