Στις 6 Αυγούστου η Εκκλησία γιορτάζει τη Μεταμόρφωση του Χριστού στο όρος Θαβώρ, μπροστά στα μάτια των αγαπημένων του μαθητών. Ή μάλλον, ο Χριστός μεταμόρφωσε τα μάτια των μαθητών Του, έτσι ώστε να μπορέσουν να Τον δουν όπως πραγματικά είναι και πάντοτε ήταν, ΦΩΣ δηλαδή.
Ο Χριστός πολλές φορές είχε μιλήσει στους μαθητές Του για τα πάθη και τον θάνατο που θα δοκίμαζε ο ίδιος, αλλά και για τους κινδύνους και τα μαρτύρια που περίμεναν τους μαθητές Του σ’ αυτήν τη ζωή. Θέλησε όμως να τους βεβαιώσει και να δουν με τα ίδια τους τα μάτια, όσο ήταν δυνατόν, τα αγαθά που ήλπιζαν να κληρονομήσουν στην αιώνια ζωή, όπως τους είχε υποσχεθεί ο Δάσκαλός τους.
Πήρε, λοιπόν, ο Κύριος τους τρεις πιο κοντινούς του μαθητές, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και ανέβηκαν πάνω στο όρος Θαβώρ, να προσευχηθεί. Εκεί μεταμορφώθηκε μπροστά τους κι έλαμψε το πρόσωπό Του σαν τον ήλιο, ενώ τα ρούχα Του έγιναν κατάλευκα και αστραφτερά σαν το φως. Δεξιά και αριστερά Του φάνηκαν δύο άνδρες, ο Μωυσής και ο Ηλίας, που συνομιλούσαν μαζί Του για τον θάνατό Του και την εκπλήρωση της αποστολής Του. Οι μαθητές γεμάτοι θάμβος και δέος αντίκρισαν το μεγαλείο της δόξας του Θεού και γέμισαν από τη γλυκύτητα της φωτεινής παρουσίας Του. Τότε ο Πέτρος αυθόρμητα πρότεινε: «Κύριε, είναι ωραία να μείνουμε εδώ! Να στήσουμε τρεις σκηνές· μια για Σένα, μια για τον Μωυσή και μια για τον Ηλία!» Δεν ήξερε τι έλεγε· τα ‘χαν χαμένα! Έπειτα ένα σύννεφο τους σκέπασε και μια φωνή ακούστηκε: «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, ο εκλεκτός μου· Αυτόν ν’ ακούτε!» Αμέσως οι μαθητές έπεσαν κάτω από τον φόβο τους. Τους πλησίασε τότε ο Ιησούς, τους άγγιξε και τους είπε: «Σηκωθείτε και μη φοβάστε». Ο Χριστός ήταν πάλι όπως πριν. Καθώς κατέβαιναν τους είπε να μην πουν τίποτε σε κανέναν πριν την Ανάστασή Του.
Αυτή η δόξα περιμένει κάθε πιστό· «οι δίκαιοι θα λάμψουν όπως ο ήλιος» και «θα είμαστε όμοιοι με τον Χριστό», λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Γιατί μέσα μας θα είναι το Φως – ο Χριστός και θα είμαστε ενωμένοι μαζί Του· δε θα Τον βλέπουμε απλώς. Αυτό θα γίνει όχι μόνο στην άλλη ζωή, αλλά γίνεται κι εδώ, τώρα, όταν ζούμε τη ζωή της αλήθειας και της αρετής, μέσα στα μυστήρια και τη ζωή της Εκκλησίας. Τότε ο Χριστός μάς μεταμορφώνει, μας αλλάζει· αλλάζει τις συνήθειές μας, τα πάθη και τις κακίες μας, τα γονίδια και την κληρονομικότητά μας ακόμη – αφού Αυτός τα δημιούργησε. Αυτός μπορεί και να τα αναπλάσει, αρκεί να αφεθούμε με εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν. Τότε γινόμαστε καινούριοι άνθρωποι και το φως είναι μέσα μας κι εμείς γινόμαστε «φως του κόσμου».
