Επ'
ευκαιρία της Δεσποτικής εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου, παραθέτουμε
μικρό φωτογραφικό οδοιπορικό στην Ιερά Μονή του Αγίου και Δικαίου Συμεών του Θεοδόχου,
όπου βρίσκεται και ο τάφος του.
Οι δημοσιευθείσες φωτογραφίες (όπως και άλλες φωτογραφίες από Ιερά Προσκυνήματα
που φέρουν το λογότυπο του ιστολογίου)
προέρχονται από το προσωπικό αρχείο εφημερίου του Ιερού μας Ναού και
διαχειριστού του παρόντος ιστοτόπου.
 |
| Ο Τάφος του Αγίου Συμεών του Θεοδόχου. |
Ιερά Μονή Αγίου Συµεών εις Καταµόνας
Εις την νέαν Ιερουσαλήμ ευρίσκεται ο λόφος Καταμόνας, η ονομασία του οποίου ανάγεται εις το ελληνικόν κατά-μόνας, επειδή ευρίσκετο μακρυά από το κέντρον της πόλεως. Ο λόφος αυτός εταυτίσθη συμφώνως προς τας παραδόσεις με τον τόπον της ταφής του Δικαίου Συμεών του Θεοδόχου. Ο Συμεών ο Θεοδόχος ήτο ανήρ ευλαβής και δίκαιος και εις εκ των εβδομήκοντα μεταφραστάς της Αγίας Γραφής, ο οποίος εστάλη μαζί με άλλους εις την Αλεξάνδρειαν, κατόπιν αιτήσεως του Πτολεμαίου του Φιλαδέλφου. Εκεί μεταφράζων την Αγίαν Γραφήν από την εβραικήν εις την ελληνικήν γλώσσαν, επέστησε την προσοχήν του εις το χωρίον του προφήτου Ησαία: «Ιδού η Παρθένος έξει εν γαστρί και τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ». Το χωρίον τούτο διατάραξε την διάνοιαν του ευλαβούς Συμεών, ο οποίος κυριεύθη υπό πολλών ενδοιασμών, μάλλον υπό δυσπιστίας. Διά αυτόν τον λόγον έριψε το δακτυλίδι του εις ποταμόν, λέγων ότι αν το εύρισκε, θα πίστευε τα γραφόμενα υπό του προφήτου. Συμφώνως προς την παράδοσιν, όταν διανυκτέρευσε σε κάποια μικρή πόλιν και αγόρασε έναν ιχθύ,διά να φάη με τους συντρόφους του ηύρε το δακτυλίδι του εντός της κοιλίας του ιχθύος. Τότε εκαθάρισε η διάνοιά του από κάθε αμφιβολίαν και ηκολούθησε τον δρόμον προς τα Ιεροσόλυμα και κατώκησε εκεί. Συμφώνως προς την Παλαιάν Διαθήκην ο Δίκαιος Συμεών, γνωρίζων διά τον ερχομόν του Μεσσία παρεκάλεσε τον Θεόν να έχη την αξίωσιν να τον δη πριν τον βρη ο θάνατος, «μη ιδείν θάνατον, πριν η αν ίδη τον Χριστόν Κυρίου». Η παράκλησίς του εισηκούσθη και ήταν αυτός, ο οποίος υπεδέχθη την Παναγίαν με το θείον βρέφος εις τον Ναόν λέγων το «Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα, κατά το ρήμά σου εν ειρήνη…» (Λουκ.2:25-32). Αφού είδε το σωτήριον του Θεού, «ο ητοίμασεν κατά πρόσωπον πάντων των λαών», και ηυλόγησε τους γονείς του τέκνου ο άγιος και δίκαιος Συμεών, αμέσως αναπαύθη εν Κυρίω εις ηλικίαν 270 ετών. Όσον αφορά εις το ιερόν λείψανον μεταφέρθη, κατά την ανακομιδήν του, εις τον ιερόν ναόν, τον οποίον είχε ανεγείρει εις την Κωνσταντινούπολιν ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός εις το όνομα του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Συμφώνως προς την παράδοσιν επάνω εις τον λόφον ήτο η οικία του δικαίου και ευσεβούς Συμεών. Εντός του κήπου του υπήρχαν και οι τάφοι της οικογενείας του, όπως ήτο η συνήθεια των Ιουδαίων και των αρχαίων λαών της Αιγύπτου, της Παλαιστίνης και της Συρίας. Τον 12ον αιώνα εκτίσθη το πρώτον μοναστήριον και εκκλησία εις τον λόφον του Καταμόνας από τους Ίβηρας μοναχούς, οι οποίοι επεσκεύασαν πάνω εις τα αρχαία ερείπια του Καταμόνας τον ιερόν ναόν εις το όνομα του αγίου Συμεών του Θεοδόχου. Μετά ερειπώθησαν διά πολλούς αιώνας και μόλις τον 19ο αιώνα αγόρασε τα ερείπια και αρκετά μεγάλην περιοχήν της Μονής Καταμόνας ο μοναχός Αβράμιος από την Μάδυτον. Ο φιλόπονος και φιλόκαλος μοναχός εργάστηκε σκληρά διά είκοσι εν έτη, ώστε να ανακατασκευάση τον Ιερόν Ναόν και τον ευκτήριον οίκον. Επίσης κατασκεύασε μαγειρείον, αποθήκας και καλλιέργησε τον κήπον. Το έτος 1879 οδηγήθη ο Αβράμιος υπό την αρχαίαν παράδοσιν και ηξέτασε το προαύλιον του αρχαίου πύργου μετά μεγίστης επιμέλειας διά την ανεύρεσιν του τάφου του Αγίου. Και πράγματι ανασκάπτων ευρίσκει τους τάφους κάτω λαξευμένους εντός του βράχου. Επειδή όμως ήσαν πλήρεις λίθων και χωμάτων, τους εκαθάρισε και τους έκανε μεγάλην είσοδον. Οι τάφοι αυτοί, αν και ήσαν έξωθεν του πύργου, έχουν ήδη συμπεριληφθεί εντός αυτού, με πρόσθετον νέον τοίχον και ωκοδομήθη και ναός εις το όνομα του Αγίου Συμεών, εντός του οποίου υπάρχουν ήδη και οι τάφοι. Εντός της εκκλησίας σήμερον ο προσκυνητής δύναται να δη λαξευμένον επάνω εις φυσικόν βράχον τον Τάφον του Δικαίου. Έως σήμερον σώζονται λαξευμέναι πέτραι του παλαιού κτηρίου, οι πέριξ του κτηρίου διάφοραι υπόγειαι δεξαμεναί (στέρναι) και πολλά τεμάχια του εδάφους εστρωμένα με ψηφίδας, τα οποία είναι τεκμήρια των μεγαλοπρεπών οικοδομών, που χτίστηκαν κατά την χριστιανικήν εποχήν. Εις το εικονοστάσιον υπάρχουν τρεις εικόνες, εκ των οποίων η μία παριστάνει τον άγιον και δίκαιον Συμεών να ερμηνεύη το «Ιδού η Παρθένος έξει εν γαστρί και τέξεται υιόν», η άλλη παρουσιάζει τον Θεοδόχον να ρίπτη το δακτυλίδι του εντός του ποταμού και η τρίτη να το ευρίσκη εντός της κοιλίας του ψαριού. Το έδαφος όλου του Ναού είναι μαρμαροστρωμένο υπό λευκού και κόκκινου μαρμάρου, ενώ του παρεκκλησίου το έδαφος είναι πλακόστρωτον και συνδέεται με τον βράχον εις το βάθος του οποίου ευρίσκονται ο τάφος του Δικαίου Συμεών του Θεοδόχου.
