Κάποτε, ένας πιστός νεαρός, πέρασε μιά κρίση ολιγοπιστίας.
Επήγε, λοιπόν, σ’ έναν γέροντα και του είπε:«Γέροντα, δεν μπορώ πλέον να πιστέψω σε αυτά τα πράγματα που γράφουν τα συναξάρια γιά σατανικά τεχνάσματα, δαιμονικές εμφανίσεις και άλλες τερατολογίες... Μάλιστα, γιά να βεβαιωθώ, επεδίωξα να ιδώ και εγώ τον διάβολο. Έτσι γιά πολλές ημέρες, δεν συμμετείχα στην Θεία Ευχαριστία, δεν Κοινωνούσα, δεν νήστευα, δεν προσευχόμουν και δεν έκανα το Σταυρό μου, ιδιαίτερα πριν κοιμηθώ. Όμως, όχι μόνο δαίμονα δεν είδα, αλλά απολάμβανα τον γλυκύτερο και ειρηνικότερο ύπνο της ζωής μου.
Και ο διακριτικός και σοφός γέροντας του απαντά:
«Παιδί μου, έτσι, με αυτόν τον τρόπο ακριβώς, κατάφερε να σε ξεγελάσει ο διάβολος. Σκέψου: Τί θα κέρδιζε αν σου εμφανιζόταν; Μόνο θα σε τάραζε και θα σε τρομοκρατούσε. Και τότε εσύ, από το φόβο σου, θα κατέφευγες στην προσευχή και στην Εκκλησία, ζητώντας τη βοήθεια του Θεού. Παράλληλα, θα διαλύονταν οι οποίες αμφιβολίες είχες γιά την ύπαρξή του. Ενώ τώρα, που δεν εμφανίσθηκε, κέρδισε πολλά. Ενίσχυσε την ολιγοπιστία σου και σε οδηγεί σιγά-σιγά στο συμπέρασμα ότι, δεν υπάρχει. Και να ξέρεις ότι, γιά τίποτε άλλο δεν αγωνίζεται τόσο, όσο γιά την απόκρυψη της ύπαρξής του. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του. Διότι είναι εχθρός ακίνδυνος στον φανερό πόλεμο και στις κατά μέτωπο επιθέσεις, αλλά με τον ύπουλο και συγκαλυμμένο πόλεμό του, γίνεται πολύ επικίνδυνος, και καταφέρνει να καταστρέφει πολλές ψυχές...»!!
