Παρασκευή 18 Απριλίου 2025

Ο Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος μας περιγράφει τον Πανάγιο Τάφο...

 https://cdn.britannica.com/41/197541-050-2E4F4DFB/Edicule-Church-of-the-Holy-Sepulchre-Jerusalem.jpg

Το Άγιο Κουβούκλιο είναι μακρύ, μήκους 8μ., πλάτους 5,55μ. και ύψους 5,50μ.  Η Πρόσοψη του είναι μεγαλοπρεπέστατη. Πάνω από την Πόρτα της Εισόδου στον Τάφο παρατηρούμε έντεχνο ανάγλυφο, βυζαντινού ρυθμού, με την Ανάσταση του Χριστού. Διαβάζουμε την επιγραφή: «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι προσκυνήσωμεν Άγιον Κύριον Ιησούν τον μόνον Αναμάρτητον».
   Στην διπλόΐδα που στεφανώνει την εικόνα, είναι γραμμένος ο ύμνος: «Τω Ζωοδόχω Σου Τάφω παρεστώτες οι ανάξιοι δοξολογίαν προσφέρομεν τη αφάτω Σου ευσπλαχνία, Χριστέ ο Θεός ημών». Πιο πάνω από την διπλόΐδα είναι σκαλισμένα τα εξής: «Ανακωδομήθη το θείον Κουβούκλιον του Παναγίου Τάφου όλον εκ θεμελίων δι΄ ελέους των Ορθοδόξων Ρωμαίων επί της Πατριαρχείας Κυρίου Πολύκαρπου εν έτει αωι (1810) κατά μήναν Μάρτιον».
   Ψηλά κοντά στην εικόνα της Αναστάσεως είναι ανάγλυφος ο ύμνος: «'Ινα πάντες οι πιστοί το Ζωοδόχον μνήμα σε προσκυνούμεν, τέθαπται εν σοι και εγήγερται Χριστός ο Θεός ημών».
   Το αριστερό πλάγιο διαμέρισμα είναι απαράλλακτο με το δεξί. Σ' αυτό είναι σκαλισμένο το τροπάριο: «οι των σωμάτων έγερσιν αθετήσαντες, προ του Χριστού εισελθόντες μνήμα διδαχθήτε ότι νενέκρωται και εγήγερται πάλιν η σαρξ του Ζωοδότου εις πίστωσιν εσχάτης Αναστάσεως ην ελπίζωμεν».
   Ολόκληρο το οικοδόμημα του Αγίου Κουβουκλίου περιβάλλεται με το τροπάριο: «Αινεσάτωσαν έθνη και λαοί Χριστόν τον Θεόν ημών, τον εκουσίως δι' ημάς σταυρόν υπομείναντα, και εν Άδη τριημερεύοντα, και προσκυνησατωσαν, αυτου την εκ νεκρών Ανάστασιν, δι' ης πεφώτισται πάντα του κόσμου τα πέρατα». Οι ελληνικές επιγραφές μέσα και έξω από το Ιερό Κουβούκλιο δηλώνουν σαφέστατα την κληρονομιά μας, την οποία αμφισβητούν οι εχθροί. 
   Μπροστά στην Είσοδο του Αγίου Κουβουκλίου υπάρχουν στις δύο πλευρές του έξι μανουάλια μεγάλα που συνοδεύονται από έξι μικρά· αυτά ανήκουν στους Ορθοδόξους, Λατίνους και Αρμενίους. Τα μανουάλια των Ορθοδόξων είναι μαρμάρινα. Φέρουν την επιγραφή: «κτήμα και αφιέρωμα τω Χριστώ των Ορθοδόξων Ρωμαίων».
   Στις γιορτές ο Πανάγιος Τάφος φωτίζεται με 500 περίπου κανδήλες και λαμπάδες. Καθώς μπαίνουμε από την Πύλη της Προσόψεως, συναντούμε ένα μικρό ορθογώνιο προθάλαμο, μήκους και πλάτους 2,20 μέτρων. Οι πτυχές της Πύλης είναι ξύλινες, με ασημένια ρόπτρα και την ελληνική επιγραφή στο δεξι ρόπτρο: «Κύριε  άνοιξον την θύραν του ελέους Σου» ενώ στο αριστερό: «Και επίβλεψον εξ Αγίου κατοικητηρίου Σου». Στο κατώφλι παρατηρούμε την μαρμάρινη επιγραφή: 
« Βασιλικου Αρχιτέκτονος  Κομνηνού κάλφα αιω».
   Στο μέσον του προθαλάμου υπάρχει στήλη και επάνω της τμήμα πέτρας, από την πέτρα εκείνη που απεκύλισε ο Άγγελος από την πόρτα του μνημείου. Και η επιγραφή: «Άγγελος Κυρίου καταβάς εξ ουρανού απεκύλισε τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου».
   Στις πλευρές του προθάλαμου υπάρχουν δύο ανοίγματα από τα οποία, κατά την τελετή του Αγίου Φωτός, μεταδίδει ο Πατριάρχης το Άγιο Φως, δεξιά στους Ορθοδόξους και αριστερά στους Αρμενίους. Δυτικά βλέπουμε μία μικρή πόρτα, ύψους ενός μέτρου, από την οποία μπαίνει κανείς στον Πανάγιο Τάφο του Σωτήρα.  Πάνω από την πόρτα υπάρχει ανάγλυφη, μαρμάρινη εικόνα της Αναστάσεως ανάμεσα σε δύο κλαδιά δένδρων. Χαμηλότερα, στα αριστερά της εικονίζονται οι Μυροφόρες γυναίκες κρατώντας μύρα, ενώ στα δεξιά ο Άγγελος και η επιγραφή: «Μυροφόροι γυναίκες, τι ζητείτε τον ζώντα εν νεκροίς; Ανέστη ο Κύριος».
   Αφού προσκυνήσαμε πρώτα την θεία πέτρα, εισερχόμαστε στον Τάφο, όπου κάποτε τάφηκε σωματικώς ο Θεός των όλων! Ο Ποιητής και Πλάστης της Κτίσεως! Ο Βασιλεύς των Βασιλευόντων και Κύριος των Κυρίων! Στον Οποίον παρουσιάζονται χίλιες χιλιάδων και μύριες μυριάδων Αγγέλων και Αρχαγγέλων! Εκείνον που τρέμουν τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, πάσα Πνοή και Κτίσις!
   Βρίσκομαι ήδη γονατιστός στον Τάφο του Γλυκυτάτου μου Σωτήρα και Λυτρωτή μου Θεού! Απολαμβάνω εκείνο που πολλές φορές ολόψυχα επιθύμησα, εκείνο που επιθυμούν όλοι οι ευσεβείς χριστιανοί σ' όλα τα πέρατα της οικουμένης! Σκύβω επάνω Του, Τον αγκαλιάζω, Τον ασπάζομαι και Τον καταφιλώ. Τον καταβρέχω με τα δάκρυα μου! Ψυχή μου, πως δεν χωρίζεις από το ταλαίπωρο σώμα να πετάξεις στον εραστή Σου;!
   Εκείνος για σένα πέθανε εδώ και τάφηκε θανατώνοντας και θάβοντας τις αμαρτίες όλων και τις δικές σου, για να σε αναστήσει σε μία νέα ζωή και να σε κάνει μέτοχο της Βασιλείας Του! Και εσύ, ακόμη ζεις στον παλαιό άνθρωπο, τον φθειρόμενο; Πέθανε τουλάχιστον από σήμερα. Θάψε τον παλαιό άνθρωπο και ενδύσου τον νέο, τον ανακαινισμένο. Διότι, εάν δεν πεθάνουμε ως προς την αμαρτία δεν μπορούμε να ζήσουμε με τον Θεό, ο οποίος έπαθε και τάφηκε για εμάς!
   Αφού προσκύνησα τον Πανάγιο Τάφο, παρακαλούσα τον Θεό, εάν ήταν θέλημα Του, να πέθαινα. Πάτερ Ουράνιε, έλεγα, ας πεθάνω τώρα αφού αξιώθηκα να δω και να προσκυνήσω τον Πανάγιο Τάφο του Μονογενούς Σου Υιού, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Δεν επιθυμώ πια να δω τον μάταιο κόσμο. Μη με αφήσεις να ζήσω. Διότι ως δειλός και φίλος της αμαρτίας φοβούμαι μήπως σε παροργίσω. Αλλά για λόγους που μόνο ο Κύριος γνωρίζει, δεν με άκουσε. Με άφησε να κάνω καρπούς μετανοίας, διότι δεν έχω κάνει κανένα καλό.
 
Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, Μέγα και θαυμαστόν προσκύνημα εις Παλαιστίνην καί Σινά.