Ο Άγιος Νικόλαος κατέχει ιδιαίτερη θέση στις καρδιές των Χριστιανών και τιμάται από πολλές Εκκλησίες και την Ορθόδοξη. Ο Νικόλαος γεννήθηκε στα τέλη του 3ου αιώνα στην Λυκία και ήταν ο μόνος γιος μιας πλούσιας, θρησκευόμενης οικογένειας. Μετά το θάνατο των γονιών Του, μοίρασε όλη Του την περιουσία στους φτωχούς. Σε μικρή ηλικία χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και η ζωή του αφιερώθηκε στο ποίμνιό Του, τους φτωχούς, τους αναξιοπαθούντες, στους ανθρώπους που επιζητούσαν την συμπαράστασή του, χωρίς μάλιστα ποτέ να επιδιώκει να γίνουν γνωστές οι πράξεις του, οι οποίες εκτός από θεάρεστες ήταν και θαυματουργές.
Κατά την ασκητική Του ζωή, η φωνή του Θεού Τον διέταξε να ζήσει με τους ανθρώπους, γιατί μόνο έτσι θα δόξαζε το όνομά Του. Εκλέχθηκε αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, όπου υπηρέτησε το ποίμνιό Του σαν αληθινός ποιμένας. Κατά τη διάρκεια των διωγμών του Διοκλητιανού (303 -311μ.Χ.), ο Νικόλαος φυλακίστηκε, χωρίς να σταματήσει να διαδίδει τη χριστιανική θρησκεία.
Έγινε επίσκοπος επί βασιλείας Μεγάλου Κωνσταντίνου και συμμετείχε στον αγώνα κατά του αρειανισμού. Θάφτηκε στην πόλη Μύρα της Μικράς Ασίας και κατά τη διάρκεια της πρώτης σταυροφορίας, τα λείψανά Του μεταφέρθηκαν στο Μπάρι της Ιταλίας, το 1087. Η μνήμη του τιμάται στις 6 Δεκεμβρίου.
Ο Άγιος γαληνεύει τη θάλασσα
Αφού ο Άγιος προσκύνησε τον Πανάγαθο Τάφο του Κυρίου και είδε όλα τα μέρη που δίδαξε και μαρτύρησε ο Χριστός, ήθελε να γυρίσει στην πατρίδα του, μα κανένα πλοίο δεν πήγαινε αν δεν εύρισκε "ναύλο".
Τότε ο Άγιος είπε στον καπετάνιο ότι ο ίδιος θα του πληρώσει όλο τον ναύλο για να τον πάρει στα Πάταρα.
Όταν ανοίχτηκαν στο πέλαγος, ο αέρας ήταν καλός και αντί να πάνε στα Πάταρα, πήγαιναν πρώτα στη δικιά τους πατρίδα. Τότε ξαφνικά άρχισε μια φοβερή τρικυμία, που τους έσπασε το τιμόνι και το πλοίο ακυβέρνητο θα τσακιζόταν στους βράχους. Ο Άγιος τότε πραγματικά παρακάλεσε το Θεό και η θάλασσα γαλήνεψε και με ένα χοντρό ξύλο που μεταχειριστήκανε για τιμόνι έφτασαν στα Πάταρα. Όλοι τους χάρηκαν και δόξασαν τον Πανάγαθο.
Ο Άγιος κρατά το τιμόνι και σώζει το καΐκι
Κάποτε ένα καΐκι κινδύνεψε να βουλιάξει. Οι ναύτες του κάλεσαν τότε τον Άγιο Νικόλαο να τους σώσει, γιατί άκουσαν ότι ο Άγιος είναι ο προστάτης των θαλασσινών και ότι τους βοηθά. Επικαλέστηκαν τον Άγιο με αυτά τα λόγια: «Άγιε Νικόλαε, βοήθησέ μας την ώρα αυτή, γιατί πνιγόμαστε». Πράγματι ξαφνικά παρουσιάστηκε στην πρύμνη του καϊκιού ένας καλόγερος, που κρατούσε το τιμόνι και είπε τους ναύτες: «Μη φοβάστε, με φωνάξατε να σας βοηθήσω και αμέσως ήρθα».
Όταν η
θάλασσα γαλήνεψε, ο Άγιος χάθηκε, οι ναύτες βγήκαν στο λιμάνι των Μύρων
και ζήτησαν να δουν τον Άγιο Νικόλαο. Μόλις μπήκαν στη Μητρόπολη είδαν
τον ίδιο καλόγερο που ήταν στο τιμόνι και τους έσωσε. Τον έβλεπαν για
πρώτη φορά και τον γνώρισαν. Ήταν ο Άγιος Νικόλαος! Αμέσως πέσανε και
Τον προσκυνήσανε λέγοντας: «Ευχαριστούμεν σε, δούλε του Θεού, γιατί αν
δεν πρόφτανες να έρθεις, θα πνιγόμασταν στη θάλασσα.»
.jpg)