Η σημασία της ειλικρινούς εξομολογήσεως - να μην αποκρύπτουμε αμαρτίες όταν εξομολογούμαστε...

 

«Μία γυναίκα επήγε να εξομολογηθή εις ένα ασκητήν.

Ο ασκητής, είχεν έναν υποτακτικόν ενάρετον.

Λέγει ο ασκητής του υποτακτικού του:

“Πήγαινε, ώστε να εξομολογηθή η γυναίκα”.

Ο υποτακτικός εμάκρυνεν, έως οπού έβλεπε, μα δεν ήκουεν.

Εξωμολογήθη η γυναίκα και έφυγε.

Ύστερα,  έρχεται  ο  υποτακτικός  και  λέγει του γέροντα:

“Γέροντα,  είδα  ένα παράδοξον θαύμα. Εκεί οπού εξωμολογείτο η γυναίκα, έβλεπα οπού έβγαιναν φίδια μικρά, βλέπω όμως και εκρέμετο και ένα μεγάλο φίδι. Έκανε να βγη, αλλά και πάλιν ετραβήχθη οπίσω…”.

Λέγει τότε ο γέροντας ασκητής:

“Πήγαινε να την κράξης να έλθη οπίσω γλήγορα”.

Πηγαίνοντας ο υποτακτικός την εύρεν  αποθαμένην. 

Γυρίζει τότε, πίσω και  το  λέγει  του  γέροντός  του.

Αυτός μη δυνάμενος να εννοήση το θαύμα, παρεκάλεσε τον Θεόν να του  φανερώση  αν  η  γυναίκα  εσώθη  ή  εκολάσθη.  Και  φαίνεται έμπροσθέν του μία αρκούδα μαύρη και του λέγει:

“Εγώ είμαι εκείνη η γυναίκα  οπού  εξωμολογήθηκα,  και  δεν  σου  εφανέρωσα  ένα θανάσιμον αμάρτημα οπού είχα πράξει, και διά τούτο, όλα μου τα αμαρτήματα έμειναν ασυγχώρητα, και με επρόσταξεν  ο Κύριος να υπάγω εις την κόλασιν να καίωμαι πάντοτε…”.

Και αμέσως, εξήλθε μία βρώμα ωσάν καπνός και εχάθη από έμπροσθέν του»!!!

 

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779)

 «Διδαχή Δ΄ - Διδαχαί και Προφητείαι του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού».

πηγή