Σάββατο 4 Μαΐου 2024

Ένας επίμονος φωτογράφος – Άγιο Φως


Πρέπει να γίνεις φως, για να δεις περισσότερο φως.

(Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος)

   Ένας φωτογράφος έψαχνε να βρει το πιο λαμπρό θέαμα που θα μπορούσε να απαθανατίσει με τον φακό του. Γύρισε τόπους, πολιτείες, πόλεις και χωριά. Ανέβηκε στις πιο ψηλές κορφές και έμεινε με τις ώρες στις πιο όμορφες ακρογιαλιές, για να πετύχει τον ήλιο στα καλύτερά του.

   Άλλαζε συνεχώς φωτογραφικές μηχανές και αγόραζε τις πιο εξελιγμένες ηλεκτρονικές συσκευές, με όποιο κόστος, για να πετύχει το καλύτερο αποτέλεσμα όταν θα κατάφερνε να ανακαλύψει το φως στην πιο εντυπωσιακή του εμφάνιση.

   Πέρασαν χρόνια. Τα μάτια του φωτογράφου άρχισαν να χάνουν σιγά σιγά τη δυνατή τους όραση, κι η αντοχή του όλο και λιγόστευε. Φοβήθηκε πως τα γεράματα θα προλάβουν το όνειρο της ζωής του. Είχε κάνει μία τεράστια συλλογή με ολοφώτεινες πανέμορφες φωτογραφίες, όμως καμία δεν τον ικανοποιούσε.

   Έφτασε κι ένας Μάης στο φθινόπωρο της ζωής του. Ο Μάης ήταν πάντα από τους αγαπημένους μήνες του, κι αυτός κι ο Απρίλης. Ποτέ του δεν κατάλαβε γιατί τους αγαπούσε τόσο πολύ αυτούς τους δύο!

   Ανήμπορος να ανεβεί στις κορφές, κουρασμένος να περιμένει στις ακρογιαλιές, αποσύρθηκε στο μικρό του χωριό. Χρόνια είχε να πατήσει το πόδι του στις χωμένες ρεματιές της καταγωγής του. Εδώ το φως απουσίαζε για πολλές ώρες του εικοσιτετραώρου, κι αυτό δεν του ήταν ευχάριστο.

   Ξημέρωνε Κυριακή του Πάσχα. Μεσάνυχτα στο πιο σκοτεινό χωριό, στην πιο μικρή εκκλησία συνάντησε το φως στην πιο δυνατή του εμφάνιση. «Δεύτε λάβετε φως»! Οι υψωμένες λαμπάδες και το «Χριστός Ανέστη» που τις συνόδευε γέμισαν φως τη μικρή εκκλησία. Το φως άναψε τις πασχαλινές λαμπάδες και φωτίστηκαν τα πρόσωπα.

   Γέμισε τα φωτοστέφανα των Αγίων. Φώτισε τις σκοτεινιές όλου του κόσμου και του εαυτού του. Ένα φως, όπως δεν το είχε ξαναδεί, ξεχύθηκε μέσα του. Άρχισε να βλέπει γύρω του αδελφούς, μέσα του τη χαρά, να διακρίνει τους φόβους του χωρίς να τους φοβάται.

   «Άγιο Φως!», ψιθύρισε…

Ανακαλύπτοντας το φως

Το φως απασχόλησε τους ανθρώπους από τα πολύ παλιά χρόνια. Από τον 5ο αιώνα π.Χ. κυριαρχεί η ιδέα ότι το φως είναι οντότητα που συνεχώς ταξιδεύει, χωρίς να μπορούν να δώσουν απάντηση στα ερωτήματα «τι είναι φως» και «πώς ταξιδεύει».

   Διατυπώθηκαν διάφορες απαντήσεις, πρώτα σε επίπεδο φιλοσοφικού στοχασμού, έπειτα βασισμένες στη λογική και στα «φαινόμενα», όπως δίδαξε ο Αριστοτέλης. Από τότε εξελίχθηκε η επιστημονική σκέψη…

   Σήμερα ξέρουμε ότι το φως έχει διπλή φύση. Συμπεριφέρεται ως κύμα και ως σωματίδιο. Κύμα, το οποίο ξεκινά από μία φωτεινή πηγή και διαδίδεται προς όλες τις κατευθύνσεις (όπως οι κυματισμοί σε μία λίμνη). Είναι και σωματίδια, που εκπέμπονται από φωτεινές πηγές που μεταφέρουν ποσά ενέργειας, τα οποία ονομάζονται κβάντα φωτός η φωτόνια.

Ανακαλύπτοντας την πηγή του φωτός

Κάθε χρόνο, το πρωί του Μ. Σαββάτου, στον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, το φως κάνει την αποκάλυψή του χωρίς να αποκαλύπτει την πηγή του. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων μπαίνει στο Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου μόνος του. Αφού γονατίσει, με δέος και ευλάβεια προσεύχεται και μετά από λίγο η κανδήλα που βρίσκεται σβηστή πάνω στον τάφο του Χριστού ανάβει. Πηγή του ο Αναστημένος Χριστός.

   Άραγε πόσο φως έχει Αυτός που δημιούργησε το φως;

   «Εγώ ειμι το φως του κόσμου», μας είπε ο ίδιος ο Δημιουργός του. Το ίδιο θέλει και για μας. Να δούμε και να ζήσουμε στο φως της Ανάστασής Του.

δρομέας

Περιοδικό «Πρός τή ΝΙΚΗ», Μάιος 2021

πηγή