Τετάρτη 10 Μαΐου 2023

Όσιος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης. Η ανακομιδή των λειψάνων του (Βύρωνας Αθηνών, Μετόχιο Αναλήψεως, 8 Μαΐου 1965) (φωτο)

 


ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΜΙΑΣ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΛΕΙΨΑΝΩΝ

του Δημητρίου Παναγοπούλου
Την 8ην Μαίου ημέραν Σάββατον έγινε η ανακομιδή των λειψάνων Ιερομονάχου τινός, ονόματι Ιερωνύμου Σιμωνοπετρίτου, όστις είχε κοιμηθή προ οκταετίας περίπου και είχεν ενταφιασθή όπισθεν του Ιερού, του ιερού Ναού της Αναλήψεως παρά τον Βύρωνα, ο οποίος τυγχάνει μετόχιον της Ιεράς Μονής της μετανοίας του εν λόγω Ιερομονάχου «Σίμωνος Πέτρας» του Αγίου Όρους.
    Χάριτι θεία παρευρέθην και εγώ εις την ανακομιδήν και αυτά που είδα και ήκουσα εξύπνησαν μέσα μου αλήθειες κεκρυμμένες, τις οποίες επιθυμούσα να διατυπώσω προς δόξαν Κυρίου και ωφέλειαν των αδελφών μου.
Το πρώτον που είδα ήτο ένα ανώνυμον πλήθος ανθρώπων αμφοτέρων των φύλων που ήλθεν (ημέραν ουχί αργίας), ίνα παραστή εις την ανακομιδήν. Πράγματι πάσης φύσεως κόσμος. Από απλού έως σπουδαίου (που λέγει ο κόσμος). Κατώτεροι, ανώτεροι, μέσοι, πτωχοί, μισθοσυν­τήρητοι, εφοπλισταί, κοινοί και αξιωματούχοι ήτο το σύνολον των παρισταμένων.
    Εξ αιτίας δε του κράματος αυτού καθ᾽ εαυτόν είπον: τι το κοινόν μεταξύ του πλήθους αυτού σήμερον; Ποίος ο σύνδεσμος; Ποία η αιτία;
Η απάντησις μου ανήλθε αμέσως, καθ᾽ ο εύλογος. Ουδείς άλλος αλλ᾽ ο «Γέροντας» ο «πατήρ Ιερώνυμος». Ο προαναφερθείς Ιερομόναχος ο προ οκταετίας κοιμηθείς, συγκεκριμένως την 6ην Ιανουαρίου, εορτήν των Θεοφανείων του 1957, και προαισθανθείς την ημέραν του θανάτου του και ειπών: θα κάμουμε και Φώτα. Και πράγματι μετά τον αγιασμόν των υδάτων υπό της Εκκλησίας και πιών εξ αυτού εκοιμήθη εις ζωήν αιώνιον και αθάνατον.
Μάλιστα, αυτός ο «Γέρων» ήτο η αιτία της συγκεντρώσεως αυτής.
Το φαινόμενον αυτό είχε παρατηρηθή και κατά την κοίμησίν του, που και τότε θεία οικονομία ευρισκόμην και πάλιν. Τότε ήτο πολλαπλάσιον το πλήθος. Ο λόφος της Αναλήψεως ήτο κατάμεστος από κόσμον, που από πολλά σημεία του λεκανοπεδίου της Αττικής, αλλά και των επαρχιών, είχεν έλθει ίνα προπέμψη τον «Πατέρα», τον «Γέροντα», τον «Πνευματικόν», τον «παρηγορητήν», τον «χειραγωγόν», εις την τελευταίαν του κατοικίαν.
    Το δεύτερον δε που είδον εξ ίσου σοβαρόν και μου προεκάλεσεν δέος και συντριβήν ήτο η προσπάθεια όλου αυτού, ανεξαιρέτως, του πλήθους, εις το να πάρη κάτι από τον «Γέροντα».
    Και πράγματι, άλλος επήρε λίγο από το ράσον του, άλλος λίγο ξύλο από το φέρετρόν του, άλλος λίγο χώμα από τον τάφον του, άλλος λίγο λαδάκι από το κανδήλι του τάφου του, άλλος λίγο βαμβάκι, που το εσταύρωσε πρώτα στα λείψανά του, και το εφύλαττον ως κάτι το πολύτιμον, το δυσεύρετον, το άγιον.
Με αφορμήν λοιπόν όλα αυτά τα «περίεργα» τα «ασυνήθιστα» εις τα ημέρας μας που είδα και ήκουσα ήχθην εις το συμπέρασμα ότι δεν είναι μικρόν πράγμα να είναι τις μοναχός.
    Διότι εις πολλούς μοναχούς ευρίσκει την πραγματοποίησίν του το του Ησαίου «... πολλά τα τέκνα της ερήμου μάλλον ή της εχούσης τον άνδρα» καθ᾽ ότι άγαμος ων, παρουσιάζει τόσα «παιδιά» (πνευματικά βέβαια) που τον αγαπούν, που τον πονούν, που τον θέλουν, που τον σκέπτονται, που υποφέρουν με την έλλειψίν του, πράγμα που δεν συμβαίνει πολλάκις μεταξύ σαρκικών παιδιών και γονέων.
    Και σκέπτομαι ακόμη, αφού είναι δυνατόν να έχωμεν τοιαύτα αγαθά αποτελέσματα από τους μοναχούς διατί άραγε να βάλλεται τόσον ο Μοναχισμός; Είναι άραγε άγνοια ή κακία; Άγνοια ή απιστία;
Εις αυτό ήθελα να υπενθυμίσω κάτι επί τη ευκαιρία του καλού τούτου Μοναχού που συνεκίνησε τόσας ψυχάς και ζων και κεκοιμημένος, μήπως και συντελέσω κατά το δυνατόν εις την διαφώτισιν, πρώτον μεν των εν αγνοία διατελούντων αδελφών ημών περί του εν λόγω ιερού θεσμού και παύσωσι πλέον εναντιούμενοι και κατά συνήθειαν θεομαχούντες, εις τους έχοντας κλήσιν Κυρίου, ίνα εξέλθωσιν εκ του κόσμου, δεύτερον δε, να τονώσω και ενθαρρύνω τους έχοντας τοιαύτην έφεσιν εξόδου, εκ του κόσμου, και τρίτον ελεγχθώσιν οι πολέμιοι ασεβείς και αιρετικοί και βλάσφημοι του θείου και ιερού θεσμού του Χριστού και της Ορθοδόξου Εκκλησίας Αυτού.
[Εφημ. Ορθόδοξος Τύπος]
 
 Δώδεκα φωτογραφίες των  Ηνωμένων Φωτορεπόρτερ από την ανακομιδή των λειψάνων του μακαριστού Πνευματικού  Ιερωνύμου Σιμωνοπετρίτου, κατά την οποίαν παρευρέθη ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χρυσόστομος, πλείστοι κληρικοί, αγιορείται πατέρες της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας και πολυάριθμα πνευματικά τέκνα του αλησμόνητου Ιερομονάχου.