Το θαύμα του Οσίου Σεραφείμ "τοῦ ἐν τῷ ὄρει τοῦ Δομποῦ τῆς Λεβαδείας ἀσκήσαντος" στον Πειραιά

 

Θαυματουργεί στον Πειραιά

Η φήμη του Αγίου είχε διαδοθή παντού. Άλλοτε ο Άγιος, όπως είπαμε, απάλλαξε τους αγρούς της Μονής από τις ακρίδες. Αυτό μαθεύτηκε παντού. Όταν δε κατόπιν έπεσε ακρίδα στα χωράφια των Αθηναίων και έτρωγε τα πάντα, οι Αθηναίοι θυμήθηκαν τον ασκητή του Δομπού. Επήγαν, τον βρήκαν και τον έφεραν επί τόπου. Τον ωδήγησαν στο Μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνος στον Πειραιά. Έγινε λιτανεία και έψαλλεν Αγιασμό. Όταν δε είπε το «Σώσον, Κύριε τον λαόν Σου» και έρριξε τον Σταυρόν στην θάλασσα, ω! του θαύματος! όλες εκείνες οι ακρίδες σύννεφα ολόκληρα μαζεύτηκαν και έπεσαν στη θάλασσα και πνίγηκαν. Βλέποντας ο Λαός το θαύμα εφώναξε: «Μέγας εί, Κύριε». Το δε νερό της θάλασσας, στο οποίον έπεσεν ο Τίμιος Σταυρός, έγινε γλυκό και πολλοί από τους παρευρεθέντες Χριστιανούς και Τούρκους, που έπιαν, εθεραπεύθηκαν από χρόνια νοσήματα. Τόσον δε ήτο το σμήνος των άκρίδων που πνίγηκαν, ώστε ήταν αδύνατον να κωπηλατήση βάρκα.

Οι Αθηναίοι που είδαν το θαύμα κατεσκεύασαν και εδώρησαν εις τον Άγιο ένα πολύτιμο Σταυρό. Επίσης συνέλεξαν πολλά χρήματα και έστειλαν και οικοδόμους για να αποτελειώση τον Ναό και να τον κοσμίση. Ουδέποτε δε εξέχασαν το θαύμα οι Αθηναίοι. Έκτισαν δε αργότερα εις το Άνω Φάληρο και Ναόν του Αγίου Σεραφείμ, που εώρταζε πανηγυρικά εις τας 6 Μαΐους. Κατ’ εξοχήν δε τον εώρταζε η γεωργική τάξις των Αθηναίων. Εις κάθε τους δε ανάγκην αργότερα έστελναν εις το Μοναστήρι του Δομπού και έφερναν την Κάρα του Αγίου και του ζητούσαν την βοήθειάν Του. Και σήμερα την καλούν για βοήθειά τους μερικοί Αθηναίοι.

Πρέπει δε να σημειωθή ότι και από πολλά άλλα μέρη, όταν πέφτη η ακρίδα, στέλνουν και φέρνουν τα λείψανα του Αγίου, ψάλλουν επί τόπου Αγιασμόν και χάνεται η ακρίδα.

πηγή