Άνδρος |
Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
«Η ζωή χωρίς Χριστό είναι ζωή χωρίς χαρά», αφού «ο Χριστός είναι Αυτός που δίνει τη χαρά και την ειρήνη». Από την στιγμή που εμείς οι άνθρωποι απομακρυνθήκαμε από τον Χριστό, βιώνουμε στην ζωή μας έντονη την απουσία Του και η έλλειψη επικοινωνίας μαζί Του έχει ως συνέπεια έλλειμμα επικοινωνίας και με τους γύρω μας και έλλειμμα χαράς.
Αυτό έχει ως συνέπεια να υποφέρουμε από μοναξιά και για να την ξεπεράσουμε δεν έχουμε παρά να στραφούμε πάλι στον Χριστό μας, που πρόθυμα πάντοτε γεμίζει τα κενά μας και μας συντροφεύει. Κοντά Του, και όταν ακόμη μένουμε μόνοι, αισθανόμαστε την γλυκύτητα και την ζεστασιά της παρουσίας Του. Η συνομιλία μας μαζί Του μέσα από την προσευχή και την κοινωνία των προσώπων μέσα στην Εκκλησία μας στηρίζουν, μας βοηθούν, μας χαροποιούν, γεμίζουν τις καρδιές μας.Κάθε πρωΐ ξεκινά μια καινούργια ημέρα που μας χαρίζει ο Νοητός Ήλιος της Δικαιοσύνης, ο δωρεοδότης Χριστός μας. Μια ημέρα γεμάτη ελπίδα για κάτι καλύτερο, για πρόοδο πνευματική, για προσφορά κενωτικής αγάπης, για ειρηνική συνύπαρξη με τους πλησίον μας, για λιγώτερη αμαρτία. Όταν ξεκινάμε την καινούργια ημέρακαί θέλουμε να κυλίσει ομαλά, ευχάριστα, εποικοδομητικά και προσοφοφόρα κοιτάμε στον ουρανό και ζητάμε την συμπαράσταση του ευεργέτη Χριστού μας. Μας έρχεται τότε ως δώρο μια καινούργια διάθεση. Όλους όσους συναντούμε τους χαιρετούμε ευχάριστα ευχόμενοι «Καλημέρα». Η παρουσία του Χριστού μας στο ξεκίνημά μας μας γεμίζει αισιοδοξία. Αυτός που ανατέλλει τον ήλιο Του «επί δικαίους και αδίκους» (Ματθ. ε΄ 45) μας παίρνει τις αδυναμίες, τις απογοητεύσεις, την απαισιοδοξία, τις εμπάθειες, την οργή βοηθώντάς μας να έλθουμε σε επίγνωση, να συντρίψουμε τον εγωισμό μας, να εγκαταλείψουμε τις φαύλες και πονηρές συνήθειές μας, να εφαρμόσουμε μαζί με το πρωινό πλύσιμο του προσώπου το πλύσιμο των αμαρτιών μας ψιθυρίζοντάς μας «νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν», να ντυθούμε χιτώνα πνευματικής αγαλλιάσεως, να αλλάξουμε τις ανωφελείς προτεραιότητες, να πάρουμε την δύναμη της ομολογίας: «Έκανα λάθος»!
Το νέο μας ξεκίνημα μαζί με τον Χριστό μας θα αλλάξει όχι μόνο την δική μας ζωή, αλλά και των δικών μας, των οικείων μας, των ανθρώπων που έχουμε δίπλα μας και που δεν ξέρουμε για πόσο χρόνο θα τους έχουμε, αφού τίποτα μεν μένει αιώνιο εδώ στην γη, στην οποία ήλθαμε για να φύγουμε. Θα μας απαλλάξει από ανόητες σκέψεις, φοβίες, κακές αναμνήσεις, φαντασιώσεις, ανθρώπους που επιδρούν αρνητικά στην ζωή μας, στην πρόοδό μας, στην ψυχική μας γαλήνη.
Ξενίκημα με Χριστό σημαίνει προσευχή και ταπεινό φρόνημα, ώστε να Του λέμε: «Ουχ ως εγώ θέλω, Κύριε, αλλ’ως Συ» (Ματθ. κστ΄ 39). Και να είμαστε βέβαιοι ότι Εκείνος που τον ζητάμε να έλθει στο ξεκίνημά μας γνωρίζει το καλό μας και μας περιφρουρεί και μας περισκέπει, όχι μόνον την σήμερον ημέρα, αλλά πάντοτε, εάν βέβαια, καθημερινά κάνοντας νέο ξεκίνημα φωνάζουμε: «Κύριε, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν».
Μην αφήσουμε την σημερινή ημέρα να πάει χαμένη χωρίς Χριστό. «Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορ. στ΄ 2). Μην αναβάλλουμε το ξεκίνημά μας για αύριο. Ο Χριστός περιμένει να τον φωνάξουμε και σπεύδει να μας αγκαλιάσει. Μας φωνάζει: «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω» (Αποκ. γ΄ 20). Περιμένει να τον επικαλεσθούμε και σπεύδει να μας αλλάξει τον ρούν της ζωής μας. Ο Δαβίδ το ένοιωθε αυτό, το έζησε, και με παρρησία έψαλλε: «Εξεζήτησα τον Κύριον και επήκουσέ μου και εκ πασών των θλίψεών μου ερρύσατό με» (Ψαλμ. 33, 5).
Μαζί με τον Χριστό μας η στάση της ζωής μας γίνεται γενναία, αγωνιστική, θαρραλέα και δεν φοβούμεθα τίποτα.«Ειο Θεός υπέρημών, τις καθ’ ημών;» ( Ρωμ. η΄ 31). Τα πάντα υπερνικούμε με την βοήθεια του Χριστού. Η ημέρα μας είναι γλυκειά, αποδοτική, ήρεμη, θεάρεστη. Ας ξεκινάμε καθημερινώς την ημέρα μας με Χριστό και όλα τα καλά θα είναι μαζί μας.