Σύγχρονες, ελεήμονες, οσιακές μορφές - μέρος 3ο - Όσιος Γέροντας Ιάκωβος της Βίτσας. Ελεημοσύνη: Το Α και το Ω της σωτηρίας μας.

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας                                                                                       Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

Ο Όσιος Γέροντας Ιάκωβος στην Βίτσα του Ζαγορίου, ο προστάτης των ανέργων ( 15 Φεβρουαρίου 1960),  στο Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία,  ζούσε με ακρίβεια την ασκητική ζωή.

-Λίγο ζουμάκι βάλε μου από τις φακές η τα φασόλια, έλεγε.
Αυτό ήταν το φαγητό του κάθε ημέρα. Μαγείρευε στο κελλί του και ζύμωνε η τυφλή αδελφή του. Ο,τι έφτιαχνε εκείνη το έτρωγε ο Γέροντας με ευχαρίστηση και της έλεγε ότι ήταν και πολύ νόστιμο. Στα δύσκολα χρόνια της πείνας και της ανέχειας, αν εξοικονομούσε καμιά οκά αλεύρι η καμιά χούφτα φασόλια,μπορούσε να πάει και δυό ώρες δρόμο σε κάποιο χωριό, για να τα δώσει σε φτωχές οικογένειες.  Όλα για τους άλλους! Τίποτα δεν κρατούσε για τον εαυτό του.
    Μία γνωστή του κυρία πήγαινε σε μια γειτόνισσα και την βοηθούσε στις δουλειές της, ενώ την αδελφή της την παραμελούσε. Ο Γέροντας της έλεγε ότιδέν ποτίζουμε την αυλή του γείτονα, όταν η δική μας διψάει. Ήθελε, έτσι, να της πεί να βοηθάει πρώτα την αδελφή της, που είχε ανάγκη. Μάλιστα, για να της αυξήσει την επιθυμία για βοήθεια, έκανε έκπτωση και σε βασικές αρχές, αφού της έλεγε:
-Ευλογημένη, πιές καφέ την Κυριακή το πρωΐ και μετά πήγαινε στην Εκκλησία και ας παίρνεις και αντίδωρο. Πως θα τα βγάλει πέρα μόνη η αδελφή σου;
Ο Γέροντας συνιστούσε πολύ την ελεημοσύνη.
-Αυτή είναι το Άλφα και το Ωμέγα της σωτηρίας μας, έλεγε.
Όταν αρρώστησε ο Γέροντας, στο Νοσοκομείο πήγε να τον επισκεφθεί μια γνωστή του και του ανακοίνωσε ότι κάποια συγγενής τηςέπαθε εγκαύματα και όχι μόνο πονούσε πολύ, αλλά δεν είχε και οικονομική συμπαράσταση από πουθενά. Ο Γέροντας λυπήθηκε και άρχισε να ψάχνει κάτω από το μαξιλάρι του. Μια νοσοκόμα του έκανε παρατήρηση:
-Δεν θα αφήσεις τίποτα, παππούλη; Τι κάνεις εκεί;
    Ο Γέροντας έβγαλε ένα δεκάρικο, το τελευταίο που είχε, και το έδωσε στήνεπισκέπτρια να πάρει κάτι για τήνεμπερίστατη συγγενή της, που είχε καεί. Τα πάντα έδινε για την αγάπη του πλησίον.
Σήμερα ο π. Ιάκωβος από τον ουρανό έχει την χάρη να ελεεί τους ανέργους· να τους βρίσκει εργασία. Είναι ο Άγιός των ανέργων.
Η βοήθειά του είναι σημαντική, γιατί η ανεργία αποτελεί μάστιγα της σύγχρονης κοινωνίας των ανθρώπων και της δύσμοιρης πατρίδος μας.· Μάστιγα, που σαν τις ασθένειες, την φτώχεια και την δυστυχία ενσκήπτει στους ανθρώπους κατά  Θεία παραχώρηση. Και ο όσιος Ιάκωβος επεμβαίνει με τον τρόπο του.