(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
[Μαρτυρία Ι.Ν.*]
Ήταν Οκτώβριος του 1992 όταν γνώρισα το Γέροντα Παΐσιο [νυν όσιο
Παΐσιο]. Τον επισκεφτηκάμε με την παρέα μου στο ασκητήριό του, την
Παναγούδα.
Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα στο Άγιον Όρος.
Ένας από την παρέα μου τον ρώτησε:
– Γέροντα, όταν έχεις ένα πάθος και το παλεύεις, και αυτό, αντί να
υποχωρεί, γιγαντώνεται, τι παραπάνω πρέπει να κάνεις για να απαλλαγείς
από αυτό.
– Δεν πολεμάται ποτέ το πάθος κατακέφαλα. Δε θα το νικήσουμε ποτέ έτσι.
Πολεμάμε την αιτία που δημιουργεί το πάθος. Π.χ. είσαι χαρτοπαίκτης;
(Λέγοντας τη λέξη αυτή, με κοίταξε κατάματα. Ήμουν, βλέπετε, χαρτοπαίκτης και δεν το είχα πει στον Γέροντα).
Δεν συναναστρεφόμαστε με χαρτοπαίκτες ούτε συχνάζουμε σε λέσχες και καφενεία όπου παίζουν χαρτιά. Αλλάζουμε φίλους και τόπο.
Να θυμάστε: το πάθος δεν πεθαίνει εύκολα, απλώς κοιμάται· και, όταν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες, ξυπνάει και γίνεται μεγαλύτερο από πρώτα.
Γι’ αυτό χρειάζεται ΠΡΟΣΟΧΗ και ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
Μετά από εκείνη την επίσκεψή μου στο Γέροντα, με τη βοήθεια του Θεού και τις ευχές του, δεν ξαναέπαιξα χαρτιά μέχρι σήμερα.
*Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο είναι γραμμένο στο βιβλίο που αναφέρεται πιο κάτω.
Μαρτυρία η οποία καταγράφεται στο βιβλίο «Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924-1994, Μαρτυρίες προσκυνητών», τόμος β’, των εκδόσεων Αγιοτόκος Καππαδοκία.
