(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Οι χωρικοί σχολιάζουν ότι τις συμβουλές που τους έδινε ο Γέροντας δεν τις άκουγες την εποχή εκείνη.
Τα λόγια τον ήταν σταθερά, κοφτά αλλά με πνευματική εξουσία και Θεία Χάρη και όποιος τον άκουγε κατανυσσόταν στην καρδιά και ερχόταν σε μετάνοια.
Η πρώτη του λέξη ήταν πάντα περί προσευχής.
«Η προσευχή» έλεγε «είναι δύναμη, είναι θεραπεία. Και σε μένα που έρχεσθε να πάρετε ευχή εγώ προσεύχομαι για σας. Με την προσευχή και την πίστη γίνονται όλα. Άμα δεν πιστεύετε, ό,τι και να κάνετε δεν καρποφορεί. Άδικα κουράζεσθε».
Μια γυναίκα που είχε πολλά εγγόνια του παραπονέθηκε ότι δεν μπορούσε να κάνει προσευχή. «Παιδί μου,» της είτε «αυτό που κάνεις, να κοιτάζεις τόσα μωρά, τι είναι; Και μεγάλος αγώνας είναι και προσευχή είναι! Το βράδυ να σηκώνεσαι στις 2.30′ π.μ. που έχεις ησυχία και να κάνεις προσευχή. Ανοίγουν τα επουράνια εκείνην την ώρα και ό,τι ζητάς το απολαμβάνεις. Εισακούεται η προσευχή».
Έλεγε επίσης ότι από την ημέρα του Πάσχα ως την παραμονή της Αναλήψεως, δηλαδή σαράντα μέρες, οι ουρανοί είναι ανοιχτοί και οι προσευχές εισακούονται πιο πολύ.
Είχε μάλιστα και την Ωραία Πύλη πάντοτε ανοικτή εκείνο το χρονικό διάστημα.
Από το βιβλίο του Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, ο «Όσιος Γεώργιος της Δράμας, (1901-1959), έκδοση Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα.
