(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Όταν συνέβησαν τα τραγικά γεγονότα στην Κύπρο μας, μας έλεγε:
– Πριν γίνη η εισβολή στην Κύπρο το 1974, έμπαινα μέσα στην εκκλησία και έβλεπα τις εικόνες να κλαίνε, τα καντήλια να κινούνται ακανόνιστα. Έκλαιγαν και οι εικόνες στους τοίχους. Μια μέρα με κατέλαβε μεγάλη θλίψι. Ήταν βράδυ και μπήκα στην εκκλησία να προσευχηθώ, να διαβάσω τις Ακολουθίες μου, που αγαπώ πολύ, και άρχισαν πάλι οι εικόνες να κλαίνε, οι τοίχοι να τρέχουν, τα καντήλια να κουνιούνται.
Άρχισα να κλαίω κι εγώ γοερά και λέω:
– Μα τι κακό γίνεται στην Κύπρο και δεν μας το λένε; και λιποθύμησα.
Το πρωί βρέθηκα πεσμένος στο έδαφος, γεμάτος δάκρυα. Μετά έμαθα ότι είχαν καταλάβει την μισή Κύπρο».
Αναφέρεται στα γεγονότα της προέλασης των τουρκικών στρατευμάτων στις 14 Αυγούστου του 1974 λίγες μέρες μετά την εισβολή της 20ής Ιουλίου της ίδιας χρονιάς.
Από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, «Πατήρ Ευμένιος ο ποιμήν ο καλός και θαυματουργός».
