Άγιος Ιερομάρτυρας Φιλούμενος: Το Μαρτύριο, το άφθαρτο άγιο σκήνωμά του!

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

[…] Τον Μάιο του 1979 [ο Ιερομάρτυρας Φιλούμενος] μετακινείται στη Νεάπολη [στο Ισραήλ], ηγούμενος στο Φρέαρ του Ιακώβ, αλλά εκεί δεν είναι από όλους αγαπητός. Σιωνιστές, φανατικοί Εβραίοι, θέλουν να τον εξοντώσουν και τον απειλούν…

Η απειλή, η επίθεση και το φρικτό μαρτύριο

«Κατέβασε τα εικονίσματά σου. Αυτός ο χώρος μας ανήκει. Φύγε, γιατί θα το μετανιώσεις πικρά», αγριεμένοι αλλόθρησκοι φοβερίζουν τον Φιλούμενο. Διεκδικούσαν το ναό, με τη δικαιολογία ότι ήταν εβραϊκός… Εκείνος εξηγούσε ήρεμα ότι ο χώρος μετρά αιώνες χριστιανικής παρουσίας.

Τίποτα. Εκείνοι, έρχονταν κάθε Παρασκευή με τις απειλές τους.

Ο Φιλούμενος διαισθάνθηκε ότι θα τον σκότωναν, και το είπε στον γέροντα Θεοδόσιο:
– Τι να κάνω γέροντα; Με απειλούν. Ας με σκοτώσουν. Ένα μαρτύριο θα μας σώσει, κι αποφάσισε να μείνει στο ναό.

Λίγο καιρό μετά, μια εβδομάδα πριν, επισκέπτεται γνωστούς και φίλους μοναχούς. Μια εβδομάδα πριν το προαίσθημά του βγει αληθινό.

Ήταν απόγευμα Πέμπτης, της 29ης Νοεμβρίου 1979. Ημέρα βροχερή, ημέρα γιορτής του αγίου Μάρτυρος Φιλουμένου (μαρτύρησε στην Άγκυρα το 270). Γιόρταζε ο ηγούμενός μας και μετά τις 4 [το απόγευμα] ήταν μονός στο ναό, μιας και ο φύλακας είχε φύγει.

Γύρω σιωπή, μόνο η βροχή και κάποιες σκοτεινές φιγούρες κρυμμένες. Όπως και ο Φιλούμενος -ώρα 5- να τελεί τον εσπερινό.

Επίθεση. Επίθεση στον Φιλούμενο με τσεκούρι: 36 τσεκουριές σε σχήμα σταυρού στο κρανίο. Ξερίζωσαν μάτια. Ξερίζωσαν δόντια. Έκοψαν χέρια. Έκοψαν πόδια Έκοψαν γεννητικά όργανα.

Ο δίδυμος Ελπίδιος [Ιερομόναχος Ελπίδιος] από τη θεία χάρη «ενημερώνεται» [στο Άγιον Όρος]: «αδελφέ με σκοτώνουν».

Η εκκλησία βεβηλώνεται. Την επομένη τον βρήκαν νεκρό.

Ειδοποιούνται αστυνομία και πατριαρχείο. Μετά από πέντε ημέρες ιερείς παραλαμβάνουν το σκήνωμα. Ήταν γυμνός ο Φιλούμενος, και παρότι πέρασαν μέρες από τον θάνατό του δεν παρουσίαζε το φαινόμενο της νεκρικής ακαμψίας.

«Βοήθα γέροντα να σε ντύσω», είπε ο πατέρας Σωφρόνιος στο νεκρό Φιλούμενο, με το σώμα να «συνεργάζεται» στο ντύσιμό του.

Στις 4 Δεκεμβρίου 1979 τελείται από το ναό της Αγίας Θέκλας η κηδεία του. Θάβεται στο κοιμητήριο της Αγιοταφικής Αδελφότητας στην Αγία Σιών.

Στο Φρέαρ του Ιακώβ, τον τόπο μαρτυρίου του Φιλούμενου, διορίζονται διάφοροι ιερείς, με τελευταίο τον πατέρα Ιουστίνο. Το 1982 δέχεται επίθεση, αλλά νεότερος ο Ιουστίνος τον αφοπλίζει με ένα κηροπήγιο. Έτσι συλλαμβάνεται ο δολοφόνος του Φιλούμενου.

Εξακολουθούν φανατικοί να πολιορκούν το Φρέαρ, με τον Φιλούμενο να «προστατεύει» ναό και ιερέα.

Ακριβώς τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του, στις 2 Δεκεμβρίου 1983, πεθαίνει και ο δίδυμος του Ελπίδιος. Εκείνον τον καιρό αποφασίζεται η ανακομιδή των οστών του Φιλούμενου και ο ενταφιασμός τους στο Φρέαρ.

Όταν, όμως, άνοιξαν τον τάφο μια ευχάριστη μυρωδιά αναδυόταν. Το σώμα άφθαρτο: το χρώμα σκούρυνε λίγο, μαλλιά, γένια, ρούχα όλα εκεί. Τοποθετείται για προσκύνημα στο ιερό βήμα της Αγίας Σιών.

Να ξαναταφεί σε άλλη γη, σε νέο τσιμεντένιο τάφο, για να διαπιστωθεί αν θα φθαρεί.

Στις 8 Ιανουαρίου 1985 ανοίγουν τον τάφο. Το σώμα έπλεε στο νερό, ελάχιστη η φθορά του. Σε γυάλινο φέρετρο πια, στην Αγία Τριάδα της Σιών, μέχρι τον Αύγουστο του 2008 όπου μεταφέρεται στο Φρέαρ. Θαύματα! Είναι άγιος, ο οποίος, ανακηρύσσεται στις 29 Νοεμβρίου 2009.

Απόσπασμα από κείμενο της Αναστασίας Σιακαλλή που δημοσιεύτηκε σε αφιέρωμα της εφημερίδας «Φιλελεύθερος της Κυριακής» της Λευκωσίας, στις 28 Νοεμβρίου 2010.

πηγή