Ο πλούσιος και ο φτωχός...

ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος... πτωχὸς δέ τις ἦν...

Ο πλούσιος ήταν πλούσιος.

Δεν τον κατηγορεί κανείς για αυτό (αν βέβαια τα πλούτη δεν τα είχε μαζέψει από απάτες, κλοπές και αδικίες). Ο λόγος για τον οποίο καταδικάστηκε στην Κόλαση είναι γιατί τα πλούτη του αυτά τα χρησιμοποίησε αποκλειστικά για τις δικές του απολαύσεις, τη στιγμή που υπήρχε δίπλα του ένας τόσο αξιολύπητος άνθρωπος, φτωχός και άρρωστος.

Ο φτωχός πάλι πήγε στον Παράδεισο όχι γιατί ήταν φτωχός, αλλά γιατί παρά την φτώχεια του δεν γόγγυσε, δεν βλασφήμησε, δεν αμάρτησε στο Θεό, αλλά αντίθετα σήκωσε τη δυστυχία του αυτή με υπομονή και πίστη, έχοντας όλη του την ελπίδα στηριγμένη στο Θεό.

Ο Θεός, με το να ανέχεται τις κοινωνικές ανισότητες στον κόσμο αυτό, δίνει την ευκαιρία και στους πλούσιους και στους φτωχούς, αν θέλουν να σωθούν: οι πρώτοι με τη μεταδοτικότητα, και οι δεύτεροι με την υπομονή.

Εμείς όμως δεν έχουμε δικαίωμα να ντυνόμαστε ακριβά, να γλεντάμε και να διασκεδάζουμε, όταν δίπλα μας υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε. Η απληστία μας και η ασπλαχνία θα μας καταδικάσουν...

Αρχιμ. Αποστόλου Χ. Τσολάκη, Μίλησέ μου Χριστέ. Μηνύματα για νέους από τα Ευαγγέλια των Κυριακών, εκδ. ο Σωτήρ, σελ. 89.