(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
45. «Πολλή η αμαρτία, πολλή η ασέβεια, πολλή η απιστία στον κόσμο»
– Άγιέ μου Γιάννη, του λέω -εννοεί τον
Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο- πολύς κόσμος έρχεται στη χάρη σου. Του λέω, Άι
Γιάννη, Άι Γιάννη μου, γιατί είναι φίλος μου πριν είκοσι χρόνια.
– Αχ, πάτερ μου, λέει, πολύς κόσμος έρχεται στη χάρη μου, αλλά λίγα είναι τα τέκνα μου, οι πιστοί είναι πολύ λίγοι.
[Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης προς προσκυνητές]: Όχι όπως εσείς που ήρθατε στον Άγιο, κι είστε ευσεβείς άνθρωποι. Είναι ζωντανή η χάρις των Αγίων, παιδιά μου.
– Τι να σου πω, πάτερ μου, μου λέει ο Άγιος Ιωάννης. Νομίζουν ότι κοιμάμαι στη λάρνακα μέσα, αλλά εγώ είμαι ζωντανός. Όλους τους βλέπω, όλους τους ακούω τι λένε και φεύγω πολλές φορές από τη λάρνακα και τρέχω να βοηθήσω τους ανθρώπους που ζητούν τη βοήθειά μου. Αυτοί δεν με βλέπουν, δεν μ’ ακούνε, εγώ όμως τους βλέπω, τους ακούω τι λένε, και γυρίζω πάλι εδώ μέσα στη λάρνακά μου.
[Άγιος Ιάκωβος προς προσκυνητές]: Παιδιά, με συγχωρείτε, είναι ζωντανή η χάρις των Αγίων μας και εσείς που είστε δάσκαλοι και καλά παιδιά να’ χετε πίστη παιδιά μου. Ο Άγιος Ιωάννης βγαίνει από τη λάρνακά του και όποιος τον καλεί για βοήθεια τον ευλογεί, τον βοηθάει. Εκεί ήταν και μία γνωστή μας γυναίκα, που ήταν βλάσφημη και καταριόταν και τα παιδιά της και δεν της πήγαινε τίποτα στο σπίτι της καλά, δεν είχαν ψωμί να φάνε. Όταν τη βλέπει ο Άγιος Ιωάννης λέει: «Αυτή η βλάσφημη, αυτή που καταράται» και γύρισε το κεφάλι από την άλλη μεριά. Η κατάρα, παιδιά μου, κάνει κακό στον άνθρωπο. Δεν βλέπω φαντασίας, με συγχωρείτε, παιδιά μου. Βλέπω τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσσο -μην εξετάσετε πώς τον είδα- και μου λέει:
[Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος]: – Πολλή η
αμαρτία, πάτερ μου, στον κόσμο, πολλή η ασέβεια, πολλή η απιστία, εμένα
δεν με βλέπουν, όπως τώρα εσύ με βλέπεις, διότι εσύ είσαι δικός μου
άνθρωπος, πιστός άνθρωπος. Επειδή, πολλή η αμαρτία στον κόσμο, πολλή η
ασέβεια, για αυτό πρέπει να γίνει πόλεμος. Άκουσες τι σου λέω, πρέπει να
γίνει πόλεμος.
[Άγιος Ιάκωβος]: – Άγιέ μου Γιάννη, λέω, να μη γίνει πόλεμος, γιατί
εβδομήντα χρόνια που ζω εδώ στη γη όλο με ταλαιπωρίες! Με πολέμους
γεννήθηκα στη Μικρά Ασία. Μετά στην εξορία από τους Τούρκους και μετά
στην Εύβοια. Μετά με τους Ιταλούς, τους Γερμανούς. Με πιάσανε οι
Γερμανοί και με έστειλαν να με σκοτώσουνε. Σώθηκα, με κράτησε πάλι το
Χέρι του Θεού. Και τώρα, Άγιέ μου Γιάννη, πάλι στα τελευταία μου να έχω
αυτούς τους πολέμους, αυτές τις καταστάσεις;
[Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος]: – Πρέπει να γίνει πόλεμος. Πρέπει να γίνει
πόλεμος. Τρεις φορές το είπε πρέπει να γίνει πόλεμος, διότι πολλή η
απιστία και η ασέβεια στον κόσμο.
[Άγιος Ιάκωβος προς τους προσκυνητές]: Εμείς, ας προσευχόμεθα να μας στηρίζει πάντοτε η Χάρις του Θεού. Ο Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος είναι πολύ θαυματουργός, να σας ευλογεί πάντα η Χάρις του, να σας φροντίζει, να σας προστατεύει και να σας είναι πάντοτε βοηθός σας.
Καλές Απόκριες, καλή Σαρακοστή, καλό Πάσχα να έχουμε!
Ειρήνη να έχουμε, παιδιά μου, μη γίνει πόλεμος. Εγώ δεν λυπάμαι τον εαυτό μου. Έχω ζήσει παρόμοιες καταστάσεις. Εγώ εσάς λυπάμαι, τα παιδιά λυπάμαι. Γιατί όταν γίνει πόλεμος και πάρουν τα παιδιά μας και σκοτωθούν! Πώς πέθαναν οι δικοί μας στη Μικρά Ασία, πέθαναν στις ερημιές. Πέθαναν και από τρομοκρατίες ανταρτών. Από το σόι μας έσβησαν οι πάντες. Φύγανε και έμεινα μόνος μου. Εγώ μία συγκοπή να πάθω σήμερα και φεύγω, όπως μου είπαν για έναν ιερομόναχο στο μοναστήρι Αγάθωνος, στης Λαμίας στα μέρη, που έκοιμήθη.
Ένας-ένας φεύγει, πεθαίνουμε, αλλά πώς πεθαίνουμε, παιδιά μου, πού πάμε; Γι’ αυτό πριν πεθάνουμε πρέπει να είμαστε κοντά στο Χριστό.
Εύχομαι την ευλογία και τη Χάρη του Αγίου Δαυίδ να έχετε, βοήθειά σας.
Απόσπασμα από το βιβλίο, ο «Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης), Ένας σύγχρονος άγιος, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος», έκδοση των Πατέρων της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος, Λίμνη Ευβοίας 2018.
