 | |
| Ἡ μετάστασις τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Εὐαγγελιστοῦ Ἱωάννου τοῦ Θεολόγου - Ἱ.Μ. Μαυριώτισσας Καστοριά |
Μετά την κοίμηση του γέροντά του, Ιερομονάχου Μακαρίου, έμπειρος στα πνευματικά, ο Όσιος Νείλος, γεμάτος από τους πλούσιους αγιοπνευματικούς καρπούς αφενός μεν εκ της τελείας αποταγής των εγκοσμίων και του ιδίου θελήματος αφετέρου δε εκ της τελείας υποταγής στον πνευματικό πατέρα, καθαρισμένος πλέον από τα πάθη και ως «θερμός εραστής της άκρας ησυχίας, της νοεράς κατά μόνας προσευχής και της άκρας ασκήσεως»[1] πόθησε τόπο ερημικώτερο για σκληρότερη άσκηση.
Αναχωρεί λοιπόν από το σπήλαιο του Αγίου
Πέτρου για την περιοχή που σήμερα ονομάζεται περιοχή ή σπήλαιο «του Αγίου Νείλου». Πρόκειται για ένα
μικρό σπήλαιο στη κορυφή ενός απόκρημνου γκρεμού που καταλήγει κάθετα στη
θάλασσα. Το σπήλαιο βρισκόταν σε σχετικά κοντινή απόσταση από το κελλί της Κοιμήσεως
της Θεοτόκου και το μικρό ναό της Υπαπαντής του Κυρίου. Με κίνδυνο της ζωής του καί
με τεράστιες δυσκολίες λόγω του δύσβατου και κρημνώδους του τόπου, διαμόρφωσε το
σπήλαιο και στο βάθος του έφτιαξε έναν υποτυπώδη ναΐσκο αφιερωμένο στον θείο Απόστολο,
Ευαγγελιστή και ηγαπημένο Μαθητή του Κυρίου, Ιωάννη τον Θεολόγο, ο οποίος αποτελεί
πρότυπο παρθενίας για τους μοναχούς και το Ιερό Ευαγγέλιό του είναι γεμάτο από υψηλά θεολογικά νοήματα.
[1] Χρυσοστόμου Ροδοστόλου, Πρόσωπα καὶ Δρώμενα στον Ἄθωνα, Ἅγιον Ὄρος 2001, σελ. 299.
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο π. Δ. Μ., Ὁ Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίου Νείλου Μυροβλύτου Πειραιῶς, Πειραιεὺς 2016, σελ. 32-33)
