Διά να μετάσχωμεν, όμως, ταύτης της Αφθίτου Μακαριότητος, οφείλομεν να αγαπήσωμεν τον Πανάγαθον και Φιλάνθρωπον Δωρεοδότην, τηρούντες τας Αυτού Θείας Εντολάς (αίτινες, «βαρείαι ουκ εισίν»), ως ο Ίδιος μας υπέδειξεν!!
Εάν, επομένως, απ’ αυτής της επικήρου πραγματικότητος, αποφασίσωμεν σταθερώς και πράξωμεν ενσυνειδήτως κατά τα Αυτού Προστάγματα, τότε, Εκείνος μετά του Επουρανίου Αυτού Πατρός και του Παναγίου Πνεύματός Του, εγκαθίστανται εν ημίν και «μονήν παρ’ ημίν ποιούσιν»!!
Μετά ταύτα, πάντα τα εν ημίν γίνονται καινά, αναστάσιμα, ειρηνικά, χαρμόσυνα και Θεοειδή!!
Ψάλλομεν εν επιγνώσει τον θριαμβικόν παιάνα, «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν»!!
«Ζη εν ημίν Χριστός»!!
Εν χαρά και αγαλλιάσει, αναφωνούμεν:
«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΣΩΖΩΝ ΗΜΑΣ»!!!
π.Α.Γ.Π
