Πάσχα μπορούν να γιορτάσουν, με κοσμικό τρόπο, και όσοι είναι έξω από την Εκκλησία. Μπορούν να τηρήσουν κάποια έθιμα, γιά παράδειγμα να σουβλίσουν αρνί, να τσουγκρίσουν αυγά, να επισκεφθούν φίλους και συγγενείς, να πάνε εκδρομές και να ξεκουραστούν από την εργασία τους.
Μπορεί όμως μόνο με αυτά να νιώσει -αυτό είναι το σωστό ρήμα- κάποιος το βαθύτερο νόημα της Ανάστασης του Χριστού μας; Μπορεί να ζήσει την Ανάσταση μέσα του; Μπορεί να αισθανθεί τη χαρά, την ελπίδα και τη ζωή που του χαρίζει το μοναδικό αυτό γεγονός; Μόνο μέσα στην Εκκλησία γιορτάζει κάποιος πραγματικά και γίνεται η Ανάσταση του Κυρίου απαρχή και της προσωπικής ανάστασής του από τα πάθη του.
Αντίστοιχα, υπάρχουν και έξω από την Εκκλησία χαρούμενοι άνθρωποι. Η χαρά τους όμως δεν είναι βαθειά. Είναι επιφανειακή και εφήμερη. Εύκολα σβήνει το χαμόγελο και ακολουθεί η θλίψη κι ο φόβος. Κοντά στον Ιησού Χριστό όμως η χαρά μας είναι πλήρης, διότι Εκείνος είναι η πηγή της χαράς. Όταν με τη θεάρεστη ζωή μας ελκύουμε το Άγιο Πνεύμα, Εκείνο καρποφορεί μέσα μας τη χαρά, τη αληθινή χαρά πού δεν έχει τέλος (βλ. Γαλ. ε΄ 22).
