Ο Κύριος μετά την Ανάστασή Του δεν είχε ανάγκη τροφής, αλλά έφαγε μόνο και μόνο για να δείξει ότι είχε πραγματικό σώμα κι ότι δεν ήταν φάντασμα. «Επειδή οι Μαθητές απιστούσαν παρόλο που Τον έβλεπαν Αναστημένο ανάμεσά τους, τους είπε ο Κύριος: Έχετε τίποτε φαγώσιμο για να φάω και για να πεισθείτε έτσι ακόμη περισσότερο ότι δεν είμαι πνεύμα; Κι αυτοί Του έδωσαν ένα κομμάτι από ψάρι και λίγη κηρήθρα. Κι αφού τα πήρε ο Κύριος έφαγε μπροστά τους» (Λουκ. κδ΄ 41-43).
Η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι απλώς ένα μεγάλο θαύμα σαν τα άλλα θαύματα που έκανε ο Χριστός μας. Η Ανάσταση του Χριστού είναι το μέγιστο των θαυμάτων. Είναι το θαύμα που έκανε στον εαυτό Του. Αναστήθηκε βέβαια και ο Λάζαρος, αλλά όχι μόνος Του! Τον ανέστησε ο Χριστός, ο Νικητής του θανάτου, ο Οποίος ανέστησε και τον υιό της χήρας της Ναΐν και την κόρη του Ιαείρου. Εδώ όμως ανασταίνει μόνος Του τον εαυτό Του. Ποτέ άλλοτε δεν έγινε αυτό. Η Χριστιανική πίστη στηρίζεται όχι μόνο στη διδασκαλία και στην αγιότητα του Χριστού, αλλά κυρίως στην Ανάστασή Του. Διότι αυτή αποδεικνύει ότι ο Χριστός μας δεν ήταν απλός άνθρωπος, αλλά είναι Θεός αληθινός.
